بر بساط جلال بنشینی

آنچه بینی به چشم دل بینی

گر تو مرد شریعت و دینی

یک زمان دور شو ز خود بینی

گر نخوانی نصیحتی دینی

به فضیحت سزای خود بینی

زانکه از روی حقد و پر کینی

راه چون پشت آینهٔ چینی

گفت شه با کنیزک چینی

دستبردم چگونه می‌بینی‌؟!

این رقم‌های رومی و چینی

زنگی زشت شد که می‌بینی

مهربان داشتم نوآیینی

چینی‌یی‌، بلکه درد بر‌چینی

دوش با عقل دوربین گفتم

کای مبرا ز سهو و کژبینی

مایه جان ز راه ترتیبی

دایه تن ز روی تزئینی

حاکی غیب گویمت و آنی

[...]

خاک ِ مشرق شنیده‌ام که کنند

به چهل سال کاسه‌ای چینی

صد به روزی کنند در مَردَشت

لاجَرَم قیمتش همی‌بینی

این دغل دوستان که می‌بینی

مگسانند دور شیرینی

هر دمی صد جهان نو بینی

چون ورا بی شریک بگزینی

ورنه چون شب شود نمی‌بینی

شب تاریک کی تو بگزینی

رایها را همه ازو بینی

وانچه نیکوتر است بگزینی

یک دمی نیست کش نمی‌بینی

پس چه در جستجویْ غمگینی

در تنعم کنند مسکینی

گاه شادی و عیش غمگینی

قدرت این است تو نمی‌بینی

ز‌آن درین راه بی خر و زینی

کاسه مبدل شود ولی می نی

همه میرند جز خدا حی نی

که ورا هم به نور او بینی

نچشی ذوق دین چو بی‌دینی

چون بحمام گرم بنشینی

گرمیش را بعشق بگزینی

اندرآ در یمش که یک بینی

چونکه در دین روی همه دینی