تاکه دیوت بود به راه دلیل

نکند با تو همرهی جبریل

آنچنان زی درو که وقت رحیل

بیش باشد به رفتنت تعجیل

پیش هر ناکس و خسیس و بخیل

از پی نان مباش خوار و ذلیل

هست در وصف او به وقت دلیل

نطق تشبیه و خامشی تعطیل

مردمان را ز بهر دیدن پیل

آرزو خاست زانچنان تهویل

تا بدانند شکل و هیآت پیل

هریکی تازیان در آن تعجیل

حاجت آنرا بُوَد سوی زنبیل

کش نباشد زمین کثیر و قلیل

مئزر و سطل و آلت تغسیل

همه بر خادمان کنند دلیل

زو پذیرفتم این متاع قلیل

زانکه دستش رسید نیست بخیل

نیست آنجا تغیّر و تبدیل

نشود نیک بد به هیچ سبیل

نیست بر حکم قاطعش تبدیل

نیست بر امر جامعش تحویل

در چنان حال با نهیب خلیل

از سرِ اعتماد و حفظ وکیل

تاج بر سر نهاده میکائیل

غاشیه بر کتف نهاده خلیل

نشنیده ز مصطفی تأویل

گشته مکشوف بر دلش تنزیل

نفس نفسش کشندهٔ تنزیل

جان جانش چشندهٔ تاویل

کاتب نقش‌نامهٔ تنزیل

خازن گنج‌خانهٔ تأویل

واعظِ عقل و حافظِ تنزیل

مُحرمِ عشق و مَحرم تأویل

اول و آخر و عزیز و ذلیل

علوی و سفلی و قبیح و جمیل

هست بر سالکان به وقت رحیل

همچو موسی و خصم و منزل نیل

در ثریّا بمانده چشم سهیل

خیره چون مرد مانده اندر سیل