کوه سیماب را بتیشه تیز

بیستون کردی ای ملک پرویز

ابتدا هست یار و آخر نیز

حکم خاوندگار حی عزیز

آنزمان از وصال او بگریز

همچو خاشاک خشک از آتش تیز

طاقت عفو در تو نیست اگر

خیز و با دشمنان در آ به ستیز

سینه را کارگاه کینه بساز

سرکه در انگبین خویش مریز

آن که از بیم بندهٔ ناچیز

سوی دربند می‌گریزد تیز

گر بپرسی از او که این همه چیز

چکنی گرد؟ ای رفیق عزیز

گفت باشد کتاب خطی نیز؟

گفتم آری فزون‌تر از هر چیز

داشت دهلیزی و بر آن دهلیز

بود بسته دری ز آهن نیز

هست دهلیزی اندرین جا نیز

کلبه‌ها هست در بن دهلیز

محوکرده به خنجر خون‌ریز

نام تیمور و شهرت چنگیز

چار دیگر بدند آنجا نیز

بنشستیم اندر آن دهلیز

ور گرفتی ز سرنوشت گریز

در سرت هردمی است رستاخیز

مثل است این که آهنی ناچیز

بی‌مربی نگشت خنجرتیز

بودم از قاضیان عضو تمیز

داشت دولت مرا بزرگ و عزیز

هرکه‌ زر داشت‌ شد شریف‌ و عزیز

وآن که بی‌چیز بود شد ناچیز

سیر بودند منعم و بی‌چیز

مرد درونش لات بود وتمیز

نک دو سال‌ است کاندرین دهلیز

می کند جان و می‌خورد مهمیز

دوستانی عزیز دارم نیز

چیست بهتر ز دوستان عزیز

وان که آمد به نزد خلق عزیز

احترامش کنند شاهان نیز

شه قهار و خسرو خونریز

رود آنجا که نادر و پرویز