قطره کی موجها بر انگیزد

مگر آنگه که دریم آمی زد

از چنان همنشین بپرهیزد

با طلبکار حق در آمیزد

بانگ کوس سحر چو برخیزد

هرکس از جفت خویش بگریزد

باز با آب زن در آمیزد

زود اندر مشیمه شان ریزد

می چو آتش بر آتشت ریزد

می ندانی چه فتنه بر خیزد؟

هزل آب رخت فرو ریزد

وز فزونیش دشمنی خیزد

دل او از ریا بپرهیزد

نورش از نور کبریا خیزد

مریم از آسمان بنگریزد

عیسی از آسمان نپرهیزد

از کلیم آنکه او بپرهیزد

به گلیم تو کی فرو خیزد؟

باز فرمان رسد که: برخیزد

تن به جان، جان بتن درآویزد

عشق در هر که شوق انگیزد

خون دل از دو دیده اش ریزد

عشق هر جا که آتش انگیزد

بیگنه خون عاشقان ریزد

سه در سه عداوت انگیزد

چاردر چار با هم آمیزد

نقل و تحویل حاجت انگیزد

نانشسته چگونه برخیزد

حق و باطل بهم نیامیزد

سایه از آفتاب بگریزد

ز اهل سنت چو دیو بگریزد

همه با دیو مردم آمیزد

گر خیال زمانه برخیزد

ازلت با ابد درآمیزد

نور با نور خوش در آویزد

آب با آب خوش درآمیزد

موج با بحر چون یگانه شود

این دوئی از میانه برخیزد

چشم مستش که فتنه انگیز است

[...]

هر گیاهی کز آن زمین خیزد

نافه در جیب یاسمین ریزد

لطف حق دیگری برانگیزد

که به یک حمله خونشان ریزد