چون شود کشف سر عالم غیب

زود معنی نهندت اندرجیب

ناگهان در رسید از در غیب

کرده پرگوهر حقایق جیب

کرده ده سال چاکری شعیب

تا گشادند بر دلش درِ غیب

هیچ عاقل درو نبیند عیب

او بداند درون عالم غیب

تو نداری خبر ز عالم غیب

بازنشناسی از هنرها عیب

این عنایت نگر تو از پسِ ریب

عالِمِ غیب را به عالَم غیب

رنج و بیماریست مرد طبیب

خاصه آنرا که هست خوار و غریب

تو پر از عیب و قصد عالم غیب

نتوان کرد خاصه با شک و ریب

هست بیمار نفس و من چو طبیب

من‌کنم روز و شب ورا ترتیب

وقف کن جسم و مال را بر غیب

تا بوَی چون کلیدش اندر جیب

چون ببینند مر ترا بی‌عیب

روی پوشیدگان عالم غیب

لب او کرده در مسالک ریب

روی دلها سوی دریچهٔ غیب

سایه پروردگان پردهٔ غیب

از پی شک و رشک و شبهت و ریب

انتظار تو کرده پیر شعیب

رفته اندر درون پردهٔ غیب

زن ترا با هزار زینت و زیب

نرساند ترا کسی آسیب

شرع از این یافتست رونق و زیب

زندقه یافته از آن آسیب

که ضعیف است مر مرا ترکیب

هست دردِ نهیب و نار مهیب

هم بدین پای بند و لطف غریب

تاج سر گشت و گوشمال ادیب

راه مدین نرفته پیش شُعَیب

چند گردی به گرد پردهٔ غیب

آدمی را مدار خوار که غیب

جوهری شد میان رشتهٔ عیب