صدر اسلام زنده گشت و نمرد

گرچه صورت به خاک تیره سپرد

در جهان بزرگ ساخت مکان

هم بخردان گذاشت عالم خرد

پس تو گویی که مرثیت گویش

[...]

نه غم این طرف توانم خورد

نه بدان شهر ره توانم برد

که درو ذکر او توانی کرد

یا زجودش بری توانی خورد

باطنت را به لطف خود پرورد

ظاهرت قبلهٔ ملایک کرد

فرش غبرا برای تو گسترد

چرخ فیروزه سایبان تو کرد

تو چه پنداشتی که ایزد فرد

از پی بازیت پدید آورد!

راه رو راه‌، گرد گفت مگرد

که به گفتار ره نشاید کرد

دل تواند یکی مطالعه کرد

لوح اسرار قرب مبدع فرد

هر که بد کرد زود کیفر برد

وآنکه بی شرع زیست کافر مُرد

و آنکه او شربت محبت خورد

هرگز از نان و آب یاد نکرد

تا توانی به گرد کبر مگرد

با عزازیل بین که کبر چه کرد؟

به حقیقت بدان که ایزد فرد

در ازل روزی‌ات مقدّر کرد

در کلام مجید ایزد فرد

«‌امر» گفت آن چنانکه یادش کرد

سایهٔ عدل بر جهان گسترد

خلق را در خط امان آورد

زرق و تلبیس ومخرقه نخرد

سوی توحید و صدق به نگرد

چون کلیم کریم غم پرورد

رخ به مدین نهاد با غم و درد

مور را اژدها فرو نبرد

گردش چرخ بی‌خبر گذرد

بر درِ حق به گردِ زاری گرد

که به زاری شوی درین در فرد

سابقت نامه‌ای به مُهر آورد

وز پی تو به خاتمت بسپرد

روزی هریکی پدید آورد

در انبارخانه مُهر نکرد