خواب و خورشان نماند در هجران

هستی جمله شد ز عم ویران

این معانی است بی‌حدود و کران

لیک از این گشته گوش خلق گران

عاشق الحق دائماً حیران

روحه من شرابه سکران

دادشان یادگارهای گران

در خور پیشگاه تاجوران

وان زمان کاین زمانه گذران

با تو نیز آن کند که با دگران

روزه‌دار و به دیگران بخوران

نه بخور روز و شب، شکم بدران

جویها را روانه کرد بر آن

کرد تقدیر قوت جانوران

بود عقد صحیح لیک در آن

کسری افکند سنگ بدگهران

نفس را مطلع مساز بر آن

تا نیفتد ز عجب رخنه در آن

وقت را گفته اند تیغ بران

که بود بی توقفی گذران

یا تفاخر میانه اقران

که بنا کرد مسجدی ویران

پیش چشم شهود دیده وران

محو باشد هویت دگران

چشمشان ناگهان فتاد بر آن

از تحیر شدند خیره در آن

سویشان بعد از انتظارگران

نامه های عمل کنند پران

لیک عشق حق است اصل در آن

پرتو آن فتاده بر دگران

بود روزی به بادیه گذران

دید فرسوده کله ای و بر آن

زده بعد از جوانی گذران

دست در کارسازی دگران

چون به عبرت نگاه کرد در آن

دید خطهای سرخ و زرد بر آن

اهل جمعیتند پیشه وران

بهر نظم معاش کارگران

یاد کردی ز بخشش پدران

گریه برداشتی چو نوحه گران