سحر آمد ندا ز میخانه

کای خرابات گرد دیوانه

کنج مسجد گرفته ای تا کی؟

چه زیان داشت طور رندانه؟

سبحه در کف نشسته ای تا چند

[...]

خویش را خوانده عاشق، اما نه؛

از رخش نور عشق پیدا نه

دست بر حلقه زد غریبانه

کاید از خانه صاحب خانه

گفت شهزاده : صاحب خانه

هست در خانه، راست گو یا نه؟!

جز وحیدی که هست جانانه

کثرت و وحدتست افسانه

سخنی گویمت حکیمانه

یاد گیر و مخوانش افسانه

دوش از شور عشق جانانه

سوی میخانه رفتم از خانه

در خرابات خرقه کردم رهن

درکشیدم سه چار پیمانه

باده نوشیده بازگشتم و رفت

[...]

این چه مجد و بهاست سبحانه

وین چه عز ما أَعزَّ سُلْطانَهُ

مرد بیگانه گردد از خانه

خانه‌ات پر شود ز بیگانه

دوش با شمع گفت پروانه

کای تو ما را نگار جانانه

کس نداند کجائی اندر روز

چوشودشب روی به ه رخانه

هر کجا حاضری شوم ناظر

[...]

احمد بت شکن خلیلانه

با علی در حرم شد از خانه

آن که بر قفل دل کلید عطاش

زد پی فتح باب دندانه

از غم فرقتش چو اهل عقول

[...]

ندهد هیچ مرد فرزانه

خانه خود بدست بیگانه

سر خود را برد اگر نبرد

پای بیگانه را از آن خانه

دست ازین شیوه بر ندارد مرد

[...]

جز تو کس نیست اندرین خانه

چند ترسی ز چشم بیگانه

با زن اجنبی بیک خانه

منشین ای ز داد بیگانه

مرغ باغم نه جغد ویرانه

یار خویشم نه جفت بیگانه

مرغ باغم نه جغد ویرانه

یار خویشم نه جفت بیگانه

هر دو در کنجِ سقف یک خانه

داشتند از برای خود لانه

شده نه سال تا در این خانه

خوب یا بد گزیده‌ام لانه

مار بهتر ز دشمن خانه

دشمن خانه به ز بیگانه

رخ نپوشد ز مرد بیگانه

خاصه زان نوجوان فرزانه