وصف خانه شنید و مستانه

خاست بر یاد صاحب خانه

یار بد از فسون و افسانه

با تو همخوابه است و همخانه

بعد از آنش سوی عسس خانه

بفرستد برای جرمانه

بدری همچو گرگ دیوانه

پوست بر آشناو بیگانه

خواند از شوق یار فرزانه

صد از اینان فسون و افسانه

از مریدان کنند افسانه

که فلان مرد بود و مردانه

گفت با او حریف فرزانه

که تو را این همه بدین خانه

عشق تو ای نگار فرزانه

در دلم کرد آنچنان خانه

هست ناچار پیش فرزانه

موی را شانه مور را دانه

جمله گفتند کز فلان خانه

تحفه است این که گشت دیوانه

عاقلم پیش یار و فرزانه

پیش ارباب جهل دیوانه

دهنش در خیال فرزانه

فرجه ای ز کدوی پر دانه

آتش افتد چو در در خانه

بایدش ز آب کشت مردانه

تا سحر در لباس بیگانه

برگذشتی به هر در خانه

داشت آماده شاه فرزانه

خاصه از بهر دی یکی خانه

می کنم راست نرخ و پیمانه

می دهم عهد اهل میخانه

ساختند آن گروه فرزانه

آشنا را رهین بیگانه

دو بهادر، دو مرد مردانه

دو دلیر و دو شیر فرزانه

خواند از شوق یار فرزانه

صد از اینان فسون و افسانه

می بکش، می ولی حکیمانه

خرد از کف مده چو دیوانه