زنگی روی چون در دوزخ
بینیی همچو موری مطبخ
ننمودی به پیش رویش زشت
لاف کافوری ار زدی انگشت
چشم ها گرد و چشمخانه مغاک
گردکان در کوی فتاده ز خاک
دو لبش طبع کوب و دل رنجان
همچو بر روی هم دو بادنجان
دهنش در خیال فرزانه
فرجه ای ز کدوی پر دانه
دید آیینه ای به ره برداشت
بر تماشای خویش دیده گماشت
هر چه از عیب خود معاینه دید
همه را از صفات آینه دید
گفت اگر روی بودیت چو من
صد کرامت فزودیت چو من
خواری تو ز بد سرشتی توست
بر ره افکندنت ز زشتی توست
اگرش چشم تیزبین بودی
گفت و گویش نه اینچنین بودی
عیبها را همه ز خود دیدی
طعن آیینه کم پسندیدی
مرد دانا به هر چه در نگرد
عیب بگذارد و هنر نگرد
هست در عیبها هنر بینی
از میان صدف گهر چینی
بر هنر هر که عیب بگزیند
از میان گهر صدف چیند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، نویسنده به توضیح درباره یک فرد زشت و بدخلق می‌پردازد که به عیوب خود توجهی ندارد و به جای آن، دیگران را سرزنش می‌کند. او به نظر خود زیبا و باکرامت است، اما در حقیقت در آینه عیوبش را می‌بیند و نمی‌تواند خود را اصلاح کند. در نهایت، پیام شعر این است که انسان باید عیبها و هنرهای خود را بشناسد و بجای سرزنش دیگران، به درون خود نگاه کند و عیوبش را برطرف سازد. هر که به هنر دیگران بی‌اعتنا باشد، در حقیقت از زیبایی‌های درون خود غافل است.
هوش مصنوعی: وقتی به زنگی که در دوزخ است نگاه می‌کنی، مثل مورچه‌ای در آشپزخانه می‌مانی.
هوش مصنوعی: تو در حضور او هیچ‌گاه به طور زشت و بی‌فایده خود را بزرگ نکن که حتی اگر عطر کافور هم به خود بمالی، باز هم به حسرتی شایسته نخواهد بود.
هوش مصنوعی: چشم‌ها مانند چاله‌ای عمیق هستند و در کوی عشق، گرد و غبار بر آنها نشسته است.
هوش مصنوعی: گفتار و رفتار او شبیه به صدای دلنشینی است که دل را می‌آزارد، مانند دو بادنجان که کنار هم قرار گرفته‌اند.
هوش مصنوعی: دهنش به فکر بهشتی است که به او فرصت و خوشی می‌دهد، مثل کدوهایی که دانه‌های زیادی دارند و پرثمر هستند.
هوش مصنوعی: آینه‌ای بر سر راه خود مشاهده کرد و چشمانش را به تماشای تصویرش در آن دوخت.
هوش مصنوعی: هر چه عیب و نقصی در خود دیدم، همه را به صورت صفات یک آینه مشاهده کردم.
هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات مانند من زیبا باشد، تو نیز همانند من دارای ویژگی‌های شگفت‌انگیز و فضایل زیادی خواهی بود.
هوش مصنوعی: خوار بودن تو به خاطر ویژگی‌های ناپسند خودت است و به همین دلیل است که مشکلات و سختی‌ها در زندگی‌ات پیش می‌آید.
هوش مصنوعی: اگر چشم تیزبینی داشتی، گفتگویت به این شکل نمی‌بود.
هوش مصنوعی: عيب‌های خودت را همیشه در آینه دیدی و از آن انتقاد کردی، اما به خودت کمتر توجه کردی.
هوش مصنوعی: مرد عاقل در هر چیزی که نگاه کند، نقص‌ها را می‌بیند و نقاط قوت را نیز شناسایی می‌کند.
هوش مصنوعی: در عیبها نیز نوعی زیبایی و هنر وجود دارد، مانند اینکه از درون صدف، مروارید درخشانی پیدا می‌شود.
هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد به هنر عیبی بگیرد، مانند این است که از میان جواهرات، فقط دانه‌های بی‌ارزش را انتخاب می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون بیامد بوعده بر سامند
آن کنیزک سبک زبام بلند
برسن سوی او فرود آمد
گفتی از جنبشش درود آمد
جان سامند را بلوس گرفت
[...]
چیست آن کاتشش زدوده چو آب
چو گهر روشن و چو لؤلؤ ناب
نیست سیماب و آب و هست درو
صفوت آب و گونه سیماب
نه سطرلاب و خوبی و زشتی
[...]
ثقة الملک خاص و خازن شاه
خواجه طاهر علیک عین الله
به قدوم عزیز لوهاور
مصر کرد و ز مصر بیش به جاه
نور او نور یوسف چاهی است
[...]
ابتدای سخن به نام خداست
آنکه بی‌مثل و شبه و بی‌همتاست
خالق الخلق و باعث الاموات
عالم الغیب سامع الاصوات
ذات بیچونش را بدایت نیست
[...]
الترصیع مع التجنیس
تجنیس تام
تجنیس تاقص
تجنیس الزاید و المزید
تجنیس المرکب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.