چون نباتی غذای حیوان شد

حیوان هم غذای انسان شد

چون ره علم رفت سلطان شد

چون ره دل گرفت عریان شد

زان خجالت به دل پشیمان شد

چشمش از حال رفته گریان شد

مرد پیر از بقای جانان شد

با چنین عُمر پیر نتوان شد

باز خورشید چرخ رخشان شد

باز کار جهان بسامان شد

چشم اسلام باز روشن گشت

لب امید باز خندان شد

روز تاریک گشته روشن گشت

[...]

فتنه تا اندکی بود صعب است

سهلش انگار تا فراوان شد

آبله تا یکی است درد کند

چون همه تن گرفت آسان شد

هر که عاشق به دیدهٔ جان شد

گلخنی وار پیش سلطان شد:

صورتی خوب دید و حیران شد

دل مجموع او پریشان شد

یوسف آخرزمان خرامان شد

شکر و شهد مصر ارزان شد

لعل عرشی تو چو رو بنمود

تن کی باشد که سنگ‌ها جان شد

تخته‌بند فراق تخت نشست

[...]

روز و شب در سماع رقصان شد

بر زمین همچو چرخ گردان شد

عمرده روزشان هزاران شد

بلکه خود بیشمار و پایان شد

نی که نان چون فدای انسان شد

مردگی رفت از او و کل جان شد

مرد طالب بمرد و بی‌جان شد

خانه‌اش سیل برد و ویران شد

در زمان شیخ سوی میدان شد

شمس دین را بعشق جویان شد

تن همچو سبوش نالان شد

آب خود را ز عشق جویان شد

چون جهان هست بهر ایشان شد

نسلشان را مگو که پنهان شد

خاص آن می برای ایشان شد

زان ز خاص و ز عام پنهان شد

نتوان در لباس مردان شد

سرسری در محیط نتوان شد

قطره در بحر رفت و پنهان شد

ذره هم آفتاب تابان شد

هر که او آشنای سلطان شد

گرچه جان بود عین جانان شد

هر که با ما نخورد جام شراب

به یقینم که او پشیمان شد

هر که در مجلسم دمی بنشست

[...]