چه زنی لاف عاشقی زگزاف‌؟

بر سردار زن چو مردان لاف

روز و شب را به مسطر انصاف

تسویت داده به ز هرچه گزاف

اندر آویزد از پی اِشراف

از درونش ترازوی اِنصاف

کوه سُنب از خدنگ قاف شکاف

چرخ دوز از سنان ناوک لاف

بوده جانش معانی انصاف

مایه و پایه‌اش نبوده گزاف

بر دل خلف کاف کبر و گزاف

نبود هیچ کمتر از کُه قاف

چون نه‌ای مرد کار روز مصاف

شب روی را بمان و خیره ملاف

تا ترا اندرین سفر ز گزاف

باشد اندر خیال خانهٔ لاف

همه بر گرد درگهش به طواف

مرد سجاده باف و کُستی باف

از تقی دین طلب ز رعنا لاف

از صدف دُر طلب ز آهو ناف

کودکی با حریف بی‌انصاف

گفت کای سر به سر دغا و خلاف

آن شنیدی که حامد لفاف

در حریم حرم چو کرد طواف

برگسسته طویله‌های گزاف

بر دریده مظلّه‌های مصاف

گفت خواهند کهتران انصاف

لیک نز روی جهل و استخفاف

مر ترا آمده‌ست چون اشراف

شیر کشتن به خلق آهو ناف

زانکه از روی لاف روز مصاف

نتوان کرد پشت کاف چو قاف

شاه با عدل و خواجه با انصاف

نیست این امن و ایمنی ز گزاف

کانچه دارد ز خلق او اطراف

آهوی چین ندارد اندر ناف

عالم عدل بینی و انصاف

همه معنی محض و دور از لاف

بر اسکاف و درزی و خفّاف

زده در شاعری هزاران لاف