ای فلک آستان که خاک درت

تارک آرای خلق ایام است

وی قمر پاسبان که گرد رهت

توتیا بخش چشم اجرام است

توسن سرکش سپهر بلند

[...]

حبذا مرز و بوم دارالمرز

که به خلد از شرف مقابل شد

چه شرف این که چون ز اقبالش

لطف پروردگار شامل شد

میر سلطان مرادخان آن جا

[...]

ای به ذات کریم بی‌همتا

وی به طبع سلیم بی‌مانند

وی به نخجیر گاه دهر تو را

شیر گردون کمینه صید کمند

ظل قدرت چو آسمان عالی

[...]

خان جم جاه پادشاه منش

ملک کامکار ملک وجود

آسمان سداد و بحر و داد

نسخهٔ لطف کردگار ودود

سر گردنکشان محمدخان

[...]

هرکه از بهر خواجگان زمان

گفت مدحی بهر چه خواست رسید

طبع من نیز در مدیح شما

شاعری کرد و خواجگی را دید

خلوت افروز گوشهٔ وحدت

علم افراز عالم توحید

آن که بود از صلاح بهر فلاح

در بلاد سداد سد سدید

وان سبک روح حلم پیشه که بود

[...]

قیمتی گوهر بساط وجود

در یک دانه جلیل صدف

حضرت میرزا غیاث‌الدین

چاکر خاندان شاه نجف

ناگهان شاه‌باز روحش کرد

[...]

شهسواری که عرصهٔ گردون

بست حکمش به حلقهٔ فتراک

کامکاری که فارس قدرش

از سمک رخش راند تا به سماک

آصف دهر کش سلیمان وار

[...]

سرو را از نوید خلعت خاص

بس که امیدوار گردیدم

نارسیده قبای تازه هنوز

کهنه‌ها را تمام بخشیدم

صاحبا من که بهر پیشکشت

از سخن صد خزانه می‌خواهم

جز به آن در نمی‌فرستم مدح

گنج در گنج خانه می‌خواهم

از خدا بهر کحل بینائی

[...]

دوش تا صبح از صوامع قدس

می‌شنیدم خروش ماتمیان

گفتم آیا کدام پاکنهاد

کرده آهنگ و عزم راه جنان

یکی از هاتفان غیبی گفت

[...]

آن خداوند محتشم چاکر

که فزونست حشمتش ز جهان

دی برسم عیادتم از خاک

برگرفت آن نهایت احسان

چون تو را دیدن عرق ز عرق

[...]

بر سر تربتی رسیدم دوش

خرم و غم زدا و محنت کاه

نور مهر علی و عترت او

زان مکان رفته تا به ذروهٔ ماه

با من آن روز از قضا بودند

[...]

ای مهین آصفی که عالم را

آستان تو ملجاء است و پناه

وی گزین سروری که بر کرمت

راستان دو عالمند گواه

وزرای دگر که داشته‌اند

[...]

ای دل انصاف ده که چون نبود

دور از جور خویش شرمنده

کز پی هم ز گلشن سادات

سه همایون درخت افکنده

اول آن نونهال گلشن جان

[...]

شکر کز فیض کرد بار دگر

جنبشی بحر لطف ربانی

گوهری از محیط نسل نهاد

رو به ساحل چو نجم نورانی

مهی از برج سلطنت گردید

[...]

ای نمایان سهیل اوج وجود

کافتاب سپهر ایجادی

وی همایون نگین خاتم جود

که چو حاتم به بذل معتادی

دل ویران هرکه بود نهاد

[...]

آن شه حسن کز غلامی اوست

بندگی را شرف بر آزادی

گنج حسنش اگر مکان طلبد

در دو عالم نماند آبادی

خون ز شریان جبرئیل آرد

[...]

سرور عادیان سر غولان

آن که نبود به هیاتش دگری

وان بزرگ شترلبان که بود

پیش او صد نواله ماحضری

بودی او را برادر کوچک

[...]

ای بلند اختر سپهر وجود

وی گران گوهر خزانه جود

به خدایی که داشت ارزانی

به تو در ملک خود سلیمانی

که اگر زین فتاده مور ضعیف

[...]