ای درین مرحله تنگ بساط

مانده در ربقه اندوه و نشاط

گاه از دور فلک خشنودی

گاهی آزرده و خشم آلودی

باش همچون گل خندان خرم

[...]

با ادب بنده ای از به طلبی

گام زن شد به ره بی ادبی

بس ادب ورز که از لغزش پای

مرکز بی ادبی سازد جای

خواجه را ساخت چو آتش غضبش

[...]

ای رضا بخش ریاضت کیشان

رایض طبع رضا اندیشان

قبله همت کارآگاهان

قاضی حاجت حاجت خواهان

دل راضی به قضایت طلبیم

[...]

ای دلت شاه سراپرده عشق

جان تو زخم بلا خورده عشق

عشق پروانه شمع ازل است

داغ پروانگیش لم یزل است

بی قراری سپهر از عشق است

[...]

چارده ساله مهی بر لب بام

چون مه چارده در حسن تمام

بر سر سرو کله گوشه شکست

بر گل از سنبل تر سلسله بست

داد هنگامه مشعوقی ساز

[...]

ای فروزان ز تو کاشانه چرخ

پر می عشق تو خمخانه چرخ

ما درین خمکده مستان توییم

دست بر فرق ز دستان توییم

یافتیم از تو چو پیمانه شکست

[...]

ای دلت را به کف شوق زمام

سیر عاشق شود از شوق تمام

شوق اگر قاید راهت نشود

کعبه وصل پناهت نشود

شوق قلاب دل دوران است

[...]

بر لب دجله چو شد سبز بساط

زد سراپرده خلیفه به نشاط

داشت در ستر خلافت دو نگار

هر دو مه طلعت و خورشید عذار

آن یکی پردگی پرده ناز

[...]

ای سراسیمه شوق تو فلک

سر نپیچیده ز طوق تو ملک

داغ بر جان و دل از شوق توییم

بنده داغ و سگ طوق توییم

گرنه با طوق وفا تیزتگیم

[...]

ای به هر غیر گشاده نظری

در دلت نیست ز غیرت اثری

می کنی دعوی غیرتناکی

لیکن از معنی غیرت پاکی

غیرت و دیدن اغیار که چه

[...]

بیدلی داغ دل افروزی داشت

در دل از آتش او سوزی داشت

عمرها مست لقایش می بود

بسته در قید وفایش می بود

دمبدم جلوه دیگر می دید

[...]

ای ز غیرت رقم غیر زدای

زین صقیل آینه غیر نمای

جلوه گر در همه اغیار تویی

وز همه گشته نمودار تویی

در همه کون و مکان غیر تو کو

[...]

ای زده در صف دوران دم قرب

ره فراوان ز تو تا عالم قرب

روز قرب آمد و دوری شب تار

روز چون نیست به شب گیر قرار

دور ازین روز شب تاریکی

[...]

والی مصر ولایت ذوالنون

آن به اسرار حقیقت مشحون

گفت در مکه مجاور بودم

در حرم حاضر و ناظر بودم

ناگه آشفته جوانی دیدم

[...]

ای که چون روح به تن نزدیکی

چون رگ جان به بدن نزدیکی

بلکه نزدیکتری از رگ جان

لیک دورند ازین فهم کجان

قرب تو گر ننهد پیش قدم

[...]

ای برافکنده ز رخ ستر حیا

هیچ ازین کار حیا نیست تو را

خیره چشمی چه کنی اختروار

همچو خورشید حیایی پیش آر

دل تو مزرعه تخم وفاست

[...]

چون زلیخا ز مه کنعانی

ماند در دایره حیرانی

بازوی عشق بر او زور آورد

تلخی هجر در او شور آورد

کردش از انجمن پیدایی

[...]

ای اولی اجنحه مرغان سر خویش

برده از شرم تو زیر پر خویش

کار آدم ز حیایت شده سخت

ستر خود ساخته از برگ درخت

شب ز انجم نظر افروخته ایست

[...]

ای ملک زاده اقلیم وجود

پدرت خیل ملک را مسجود

سایبان حرمت چرخ برین

تختگاه قدمت گوی زمین

«ولقد کرمنا» تاج سرت

[...]

خارکش پیری با دلق درشت

پشته خار همی برد به پشت

لنگ لگان قدمی برمی داشت

هر قدم دانه شکری می کاشت

کای فرازنده این چرخ بلند

[...]