بخش ۷۳ - عقد بیست و دوم در قرب که عبارت است از استغراق وجود سالک در عین جمع به غیبت از همه چیز تا غایتی که از صفت قرب نیز
ای زده در صف دوران دم قرب
ره فراوان ز تو تا عالم قرب
روز قرب آمد و دوری شب تار
روز چون نیست به شب گیر قرار
دور ازین روز شب تاریکی
چند چون صبحدم از نزدیکی
چون دهد دولت نزدیکی دست
به ادب بایدت از دور نشست
گر به نزدیکی خود مغروری
غم خود خور که به غایت دوری
پاکبازان که دم قرب زدند
نام خود بر درم قرب زدند
پا کشیدند ازین دیر مغاک
رخت بردند ز مطموره خاک
بر سر آب نهادند قدم
برتر از باد کشیدند علم
گرم از آتش بگذشتند چو دود
پای کوبان به سر چرخ کبود
یک یک اوراق فلک طی کردند
روی در کرسی و عرش آوردند
ساختند از سر کرسی پایه
عرش افکند به سرشان سایه
سر بدان سایه فرو نامدشان
خواب در سایه نکو نامدشان
مدد از دولت سرمد جستند
ظلمت سایگی از خود شستند
صد در از لطف گشود ایشان را
قرب بر قرب فزود ایشان را
چشمشان سرمه اقبال کشید
دیدن قرب نشد پرده دید
غرقه در وصل و ز وصل آگه نی
جز ازان قبله اصل آگه نی
پرده قربتشان آمده جا
فارغ از پرده در خوف و رجا
لیکن آنان که ز قرب آگاهند
جان ز آگاهی آن می کاهند
گرچه از قرب نوازش یابند
هر دم از بیم گدازش یابند
که مباد آن به زوال انجامد
به دل اندوه و ملال آرامد
حالشان باشد ازان دیگرگون
دیده پر آب بود دل پر خون
چهره دولتشان گردد زرد
نفس عشرتشان آید سرد
شعله در رشته جان اندازد
شمع سان از تف آن بگدازند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره نزدیک شدن به حقیقت و مقام قرب الهی است. شاعر به تلخی و دشواریهایی اشاره میکند که انسانها در مسیر نزدیک شدن به خداوند مواجه میشوند و بر لزوم صبر و ادب در این راه تأکید میکند. همچنین از جمعی از افراد پاکباز یاد میکند که با رهایی از دنیا و موانع، به مقامهای بلند دست یافتهاند و به آرامش و روشنایی رسیدهاند. همچنین به اضطراب و نگرانیهایی که ممکن است انسانها در مواجهه با قرب الهی احساس کنند، اشاره میشود و تأکید میشود که آگاهی از قرب الهی هم میتواند انسان را دچار اندوه کند. سرانجام، شاعر به عشق عمیق و درد ناشی از دوری و نزدیکی به نیازهای روحی و معنوی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ای کسانی که در صف دنیای گذرا ایستادهاید، بینهایت نزدیکی به مقام قرب الهی را از تو گرفتهام و تا به عالم والای قرب میرسم.
هوش مصنوعی: روز قرب به زودی میرسد و شب تار به پایان میرسد. در روز، مانند شب نمیتوان به سکون و آرامش دست یافت.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در تیرگی شب، زمان زیادی نمیگذرد و صبح نزدیک است. به نوعی، امید به روشنایی و بهتر شدن اوضاع در آیندهای نزدیک وجود دارد.
هوش مصنوعی: وقتی که فرصت و موفقیتی به تو نزدیک میشود، باید با ادب و احترام به دور از تکبر و خودخواهی به آن نزدیک شوی.
هوش مصنوعی: اگر به نزدیکی خود مغرور باشی، باید غم خود را بخوری، چرا که به شدت از آنچه که واقعاً هستی، دور هستی.
هوش مصنوعی: افراد پاک و اهل معرفت که به مقام قرب و نزدیکی به حقیقت رسیدند، نام و نشانی از خود بر درگاه آن مقام گذاشتند.
هوش مصنوعی: آنها از این مکان تاریک و عمیق دور شدند و وسایل خود را از خاک برکشیدند.
هوش مصنوعی: بر کنارهی آب، قدمی گذاشتند که برتر از وزش باد بوده و پرچم یگانگی را بالا بردند.
هوش مصنوعی: آنها مانند دودی از آتش عبور کردند و با صدای پا به سمت آسمان آبی حرکت کردند.
هوش مصنوعی: هر یک از صفحات آسمان را برطرف کردند و آن را به عرش و جایگاه بلند آسمانی منتقل کردند.
هوش مصنوعی: آنها از پایههای بلند و محکم، سر عرش را ساخته و سایهاش را بر سر خود انداختهاند.
هوش مصنوعی: سر خود را زیر سایه بردند و در آنجا خوابشان آرام و دلنشین شد.
هوش مصنوعی: از نعمت و فضل بیپایان کمک خواستند و سایهی تاریکی را از خود دور کردند.
هوش مصنوعی: ایشان با لطف بسیار، درهای زیادی به روی خود گشودهاند و به هر اندازه که نزدیک به قرب الهی شدند، این نزدیکی بیشتر شده است.
هوش مصنوعی: چشمهایشان با خوشبینی به آینده و موفقیت نگریستند، اما دیدند که هنوز به هدف و نزدیکی به محبوبشان نرسیدهاند و بین آنها پردهای وجود دارد.
هوش مصنوعی: غوطهور در ارتباط با معشوق هستم و جز از آن معشوق، هیچ چیزی نمیدانم. در واقع، از حالت وصال و نزدیکی به او، اطلاع دقیقی ندارم.
هوش مصنوعی: دستهای از بندگان خاص خدا به مقام نزدیکی و قرب رسیدهاند و از حجاب و پردهای که وجود داشت، رهایی یافتهاند. آنها در حالی که به نعمتهای الهی نزدیک هستند، در حالی که از یک سو در خوف و ترس از عذاب الهی هستند، از سوی دیگر به امید رحمت خدا نیز دل بستهاند.
هوش مصنوعی: اما کسانی که از نزدیکی و آگاهی برخوردارند، به واسطه این آگاهی، از زندگی خود میکاهند.
هوش مصنوعی: هرچند به دلیل نزدیکی و محبت، همیشه از لذتش بهرهمند میشوند، اما از ترس ذوب شدن در آن، دچار نگرانی میشوند.
هوش مصنوعی: منظور از این بیت این است که نباید چیزی موجب غم و اندوه شود که به زوال و پایان برسد. اگر چیزی در زندگی به پایان برسد، نباید دل انسان را به درد و اندوه بیاندازد.
هوش مصنوعی: آنها حالشان خوب نیست و از طرف دیگر دلی پر از اندوه و غمی عمیق دارند، به گونهای که چشمانشان پر از اشک است.
هوش مصنوعی: زمانی که خوشبختی و موفقیت آنها کاهش یابد، چهرهشان بیرنگ و کدر میشود و لذت و شادابی از زندگیشان خارج میشود.
هوش مصنوعی: شعله مانند شمع به جان انسان نفوذ میکند و از حرارت آن، جان میسوزد و آسیب میبیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.