ای پسر ما دل ز تو برداشتیم

بار عشق تو به تو بگذاشتیم

تا تو ما را دوست از دل داشتی

ما تو را چون جان و دل پنداشتیم

چون تو برگشتی و دل برداشتی

[...]

تخم خدمت بر زمین می‌کاشتیم

زان تعلق ما عجب می‌داشتیم

که چو ما او را به خود افراشتیم

عذر و حجت از میان بر داشتیم

ما تو را دلدار خود پنداشتیم

وز تو چشم مردمی‌ها داشتیم

تخم مهر رویت ای نامهربان

سال‌ها در وادی جان کاشتیم

هرچه کردی با من از جور و جفا

[...]

ما زِ یاران چَشمِ یاری داشتیم

خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

تا درختِ دوستی بَر کِی دهد

حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت‌و‌گو آیینِ درویشی نبود

[...]

تا که در دل تخم عشقت کاشتیم

حاصل از دنیا و دین برداشتیم

عالم از گلبانگ شی لله پرست

تا علم در کوی عشق افراشتیم

دانش و دفتر نبود آندم که ما

[...]

روزگاران آشنایی داشتیم

تخمها از آشنایی کاشتیم

یاد ایامی که با هم داشتیم

دانه مهر و وفا می کاشتیم

راستی بد تخم طاعت کاشتیم

حاصل وارونه زان برداشتیم

ای دریغا تخم وارون کاشتیم

حاصل وارونه زان برداشتیم

قوم دیگر پس بر آن بگماشتیم

وز پی ایمانشان برداشتیم

تخم مهرت را به دلها کاشتیم

هر کست را بر محبّت داشتیم

تخم دین در کشت دلها کاشتیم

پرده از رخسار حق برداشتیم

ما کسی را ناشتا نگذاشتیم

این بنا از بهر خلق افراشتیم