خوشتر از حمام و رخت پاک نیست

کهنه گر باشد لباست باک نیست

هر که در بر جامه خود میدرد

در حقیقت صاحب ادراک نیست

از همه رختی ببرمیکن مله

[...]

نگارا مردگان از جان چه دانند

کلاغان قدر تابستان چه دانند

نیفتد جمله با احوال پرده

که سلطانان غم دربان چه دانند

بصوف زاغکی کم زروسی

[...]

گرچه سلطانست در جمع رخوت

جامه قلبست چون شد دامنش

این معما هر که چون بند قبا

میگشاید میدهم پیراهنش

از رخوتم عاریت کردی طلب

(چون برم از پیش یاری آمدی)

از فراش خانه هیچم کم نبود

(گر بمن خرم نکاری آمدی)

جامه بودی مرا از صوف نیز

[...]

جامه پوشانند در بازار رخت

یکقدم درنه که بازاری خوشست

هیچکس رانیست از رختی گزیر

از گداو شاه و از برناو پیر

گر در آمد بقچه را زد دور باش

گفت ای خسقی زوالا دور باش

گر در آمد بقچه را زد دور باش

گفت ای خسقی زوالا دور باش

ای به یادت تازه جان عاشقان

زآب لطفت تر زبان عاشقان

از تو بر عالم فتاده سایه‌ای

خوبرویان را شده سرمایه‌ای

عاشقان افتاده آن سایه‌اند

[...]

کردی از آشوب گردش‌های دهر

کرد از صحرا و کوه آهنگ شهر

دید شهری پر فغان و پر خروش

آمده ز انبوهیِ مردم به‌جوش

بی‌قراران جهان در هر مَقَر

[...]

خواجه ای کش خیل شاهان بنده اند

حلقه حکمش به گوش افکنده اند

مقبلان را قبله جان روی اوست

کعبه امید خاک کوی اوست

کویش آمد کعبه هر محرمی

[...]

در دیار مصر قحطی خاست سخت

کز فزع هر کس به نیل انداخت رخت

چون به سوی نان رهی نشناختند

رخت هستی را در آب انداختند

بود جانی قیمت هر تای نان

[...]

در خم این گنبد عالی اساس

چیست شغل شاکر منعم شناس

در مقام شاکری بودن مقیم

بر کرم های جهاندار کریم

آن کرم خاصه که حکمش شامل است

[...]

شاعری شد پیش شاه نامور

کای ز رفعت سوده در افلاک سر

در مدیحت تازه شعری گفته ام

گوهری روشن چو شعری سفته ام

گرچه خلقی در مدحت سفته اند

[...]

به که اکنون اعتراف آرم به عجز

نعره اقرار بردارم به عجز

پیش ارباب ذکا اینست دین

سر لا احصی ثنا اینست این

چون ثنایش را نمی یارم شمار

[...]

نیکخواهی خاصه کو را یاور است

گشته پیدا با وی از یک گوهر است

کرده جا در سایه اقبال او

سایه وار افتاده در دنبال او

هر کجا این آفتاب آن پرتو است

[...]

عمرها شد تا درین دیر کهن

تار نظمم بسته بر عود سخن

هر زمان از نو نوایی می زنم

دم ز دیرین ماجرایی می زنم

رفت عمر و این نوا آخر نشد

[...]

کرد پیری عمر وی هشتاد سال

از حکیمی حال ضعف خود سؤال

گفت دندانم ز خوردن گشته سست

ناید از وی شغل خاییدن درست

چون نگردد لقمه نرمم در دهان

[...]

ضعف پیری قوت طبعم شکست

راه فکرت بر ضمیر من ببست

در دلم فهم سخندانی نماند

بر لبم حرف سخنرانی نماند

به که سر در جیب خاموشی کشم

[...]

دید مجنون را یکی صحرا نورد

در میان بادیه بنشسته فرد

ساخته بر ریگ ز انگشتان قلم

می زند حرفی به دست خود رقم

گفت ای مفتون شیدا چیست این

[...]