عمرها شد تا درین دیر کهن
تار نظمم بسته بر عود سخن
هر زمان از نو نوایی می زنم
دم ز دیرین ماجرایی می زنم
رفت عمر و این نوا آخر نشد
کاست جان وین ماجرا آخر نشد
پشت من چون چنگ خم گشت و هنوز
هر شبی در ساز عودم تا به روز
عود ناساز است و کرده روزگار
دست مطرب را ز پیری رعشه دار
نغمه این عود موزون چون بود
لحن این مطرب به قانون چون بود
وقت شد کین عود را خوش بشکنم
بهر بوی خوش در آتش افکنم
خام باشد عود را ناخوش زدن
خوش بود در عود خام آتش زدن
بو که عطر افشان شود این عود خام
عقل و دین را زان شود خوشبو مشام
عقل و دین را تقویت دادن به است
زانکه این تن روی در سستی نه است
رخنه ها در رسته دندان فتاد
کی توان بر خوردنی دندان نهاد
هم قواطع از بریدن کند گشت
هم طواحن ز آرد کردن در گذشت
خوردنم می باید اکنون طفل سان
نان خاییده به دندان کسان
قامتم شد کوز و ماندم سر به پیش
گشته ام مایل به سوی اصل خویش
مادرم خاک است و من طفل رضیع
میل مادر نیست از طفلان بدیع
زود باشد کآرمیده ز اضطراب
در کنار مادر افتم مست خواب
از دو چشم من نیاید هیچ کار
از فرنگی شیشه ناکرده چهار
درد پا تا گشت همزانوی من
شد پس زانو نشستن خوی من
پای من در خاستن باشد زبون
تا نگردد ساعدم تن را ستون
این خلل ها مقتضای پیری است
وای آن کو مبتلای پیری است
هر خلل کز پیری افتد در مزاج
نیست مقدور طبیب آن را علاج
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با تأمل در گذر عمر و پیری، به بررسی احساسات و تجربیات خود می‌پردازد. او از دنیای موسیقی و عود سخن می‌گوید که نماد زندگی و تجارب اوست، ولی به دلیل گذر زمان و پیری، نغمه‌هایش به خوبی قبل نیستند. شاعر اشاره می‌کند که با وجود تلاش بسیار، هیچ‌گاه نتوانسته آهنگ دلخواه خود را بنوازد و این موضوع همچنان ادامه دارد.
او به حس ناامیدی و ضعف ناشی از پیری اشاره می‌کند و می‌گوید که بدنش دیگر مانند گذشته قادر به فعالیت نیست. احساس می‌کند که به آرامش و استراحت در کنار مادر نیاز دارد و ذاتی بشری‌اش او را به سمت ریشه‌ها و خانواده می‌کشاند. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که مشکلات ناشی از پیری غیرقابل درمان‌اند و به نوعی با آن کنار آمده است.
هوش مصنوعی: سال‌ها گذشته تا در این مکان قدیمی، شعرا و سخنوران در حال سرودن شعر و بیان احساسات خود هستند.
هوش مصنوعی: هر بار که شروع می‌کنم، آهنگی تازه می‌زنم و درباره داستان‌های قدیمی صحبت می‌کنم.
هوش مصنوعی: عمر ما سپری شد و هنوز این داستان به پایان نرسیده است، جان ما در این موضوع درگیر است و هنوز ماجرای آن تمام نشده است.
هوش مصنوعی: وقتی که دلم به شدت درگیر درد و غم است، هر شب به آهنگ ساز عودم گوش می‌دهم تا به صبح برسم.
هوش مصنوعی: بُعد و حالت عود ناهنجار شده و زمانه به دلیل پیری، دست نوازنده را لرزان کرده است.
هوش مصنوعی: صدای دلنواز این عود چگونه است، لحن این نوازنده بر چه اصولی است؟
هوش مصنوعی: زمان آن فرارسیده که این عود را با لذت بشکنم تا بوی خوش آن را در آتش منتشر کنم.
هوش مصنوعی: اگر عود خام و ناآماده باشد، زدن آن خوشایند نیست، اما در عود خام آتش انداختن به معنای تند و بی‌فکری عمل کردن است.
هوش مصنوعی: عطر خوشی از عود خام به مشام می‌رسد و عقل و دین را خوشبو می‌کند.
هوش مصنوعی: عقل و دین را باید تقویت کرد، زیرا این بدن در واقع به ضعف متمایل است و به آرامی از بین می‌رود.
هوش مصنوعی: دندان‌های آسیب‌دیده و خراب نمی‌توانند به خوبی کار خود را انجام دهند و نمی‌توان بر آنها تکیه کرد.
هوش مصنوعی: برخی از چیزها از بریدن و جدا کردن به وجود می‌آیند، و برخی دیگر از آرد کردن و تبدیل چیزها به ماده‌ای دیگر حاصل می‌شوند.
هوش مصنوعی: الان باید مثل یک کودک که در حال خوردن نان است، غذا بخورم و هنوز به دندان اطرافیان نیاز دارم.
هوش مصنوعی: من در حالتی از شکوه و بزرگ‌منشی قرار دارم، اما سرم را پایین نگه داشته‌ام و به طرف منشا و اصل خود گرایش پیدا کرده‌ام.
هوش مصنوعی: مادرم همان خاک است و من هم‌چون نوزادی هستم که از محبت مادر بهره‌ای نمی‌برم، چون نوزادان تازه‌وارد.
هوش مصنوعی: به زودی آرامش می‌یابم و در کنار مادرم خواب عمیق و راحتی را تجربه می‌کنم، بی‌آنکه نگران چیزی باشم.
هوش مصنوعی: از دو چشم من هیچ کار نمی‌آید، به‌گونه‌ای که شاید کسی از شیشه ضعیف و نازکی که دارد، انتظار داشته باشد.
هوش مصنوعی: اگر دردی در پا احساس کنم، ناگهان ناچار می‌شوم که زانو بزنم و بنشینم.
هوش مصنوعی: می‌گوید که اگر پای من به راه رفتن و حرکت نپردازد، زبانم خاموش خواهد شد و دیگر نمی‌تواند از بدن من پشتیبانی کند. به این معنا که برای اینکه وجودم درست و پابرجا باشد، باید در حرکت و تلاش باشم.
هوش مصنوعی: این نواقص و مشکلات طبیعی است که با افزایش سن به وجود می‌آید و وای بر کسی که درگیر عوارض پیری شده باشد.
هوش مصنوعی: هر گونه آسیب و نقصان که به خاطر پیری در بدن ایجاد می‌شود، برای پزشک قابل درمان نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.