جمله گفتند ای شغالک حال چیست

که ترا در سر نشاطی ملتویست

این بگفتند و قضا می‌گفت بیست

پیش پاتان دام ناپیدا بسیست

اندر آن ویران که آن معروف نیست

از برای حفظ گنجینهٔ زریست

کفر از روی قضا خود کفر نیست

حق را کافر مخوان اینجا مه‌ایست

که بهر وعظی بمیراند دویست

آدمی را صوت خوبش کرد نیست

خیر باشد رنگ تو بر جای نیست

این اثر یا از هوا یا از تبیست

عذر آوردند کای مادر تو بیست

این گناه از ما و از تقصیر نیست

گفت خواجه رو مرا غربال نیست

گفت میزان ده برین تسخر مه‌ایست

این جهان خوابست اندر ظن مه‌ایست

گر رود درخواب دستی باک نیست

این سبب را باز گو با من که چیست

تا بدانم من که چون باید بزیست

میل و رغبت کان زمام آدمیست

جنبش آن رام امر آن غنیست

همچو مستسقی کز آبش سیر نیست

بر هر آنچ یافتی بالله مه‌ایست

خلق‌گویان ای عجب این بانگ چیست

چونک صحرا از درخت و بر تهیست

چشم می‌مالیم اینجا باغ نیست

یا بیابانیست یا مشکل رهیست

روزی بی رنج او موقوف چیست

آنک بکشد گاو را کاصل بدیست

روزی بی‌رنج می‌دانی که چیست

قوت ارواحست و ارزاق نبیست

کز پی مرضات حق یک لحظه بیست

که مرا اندر گریزت مشکلیست

قیمت هر کاله می‌دانی که چیست

قیمت خود را ندانی احمقیست

دفع این کوری بدست خلق نیست

لیک اکرام طبیبان از هدیست

شاه‌پیلا من رسولم پیش بیست

بر رسولان بند و زجر و خشم نیست