مر علی را در مثالی شیر خواند
شیر مثل او نباشد گرچه راند
از مثال و مثل و فرق آن بران
جانب قصهٔ دقوقی ای جوان
آنک در فتوی امام خلق بود
گوی تقوی از فرشته می‌ربود
آنک اندر سیر مه را مات کرد
هم ز دینداری او دین رشک خورد
با چنین تقوی و اوراد و قیام
طالب خاصان حق بودی مدام
در سفر معظم مرادش آن بدی
که دمی بر بندهٔ خاصی زدی
این همی‌گفتی چو می‌رفتی به‌راه
کن قرین خاصگانم ای اله
یا رب آنها را که بشناسد دلم
بنده و بسته‌میان و مجملم
و آنک نشناسم تو ای یزدان جان
بر من محجوبشان کن مهربان
حضرتش گفتی که ای صدر مهین
این چه عشقست و چه استسقاست این
مهر من داری چه می‌جویی دگر
چون خدا با تُست چون جویی بشر
او بگفتی یا رب ای دانای راز
تو گشودی در دلم راه نیاز
درمیان بحر اگر بنشسته‌ام
طمع در آب سبو هم بسته‌ام
همچو داودم نود نعجه مراست
طمع در نعجهٔ حریفم هم بخاست
حرص اندر عشق تو فخرست و جاه
حرص اندر غیر تو ننگ و تباه
شهوت و حرص نران بیشی بود
و آن حیزان ننگ و بدکیشی بود
حرص مردان از ره پیشی بود
در مخنث حرص سوی پس رود
آن یکی حرص از کمال مردی است
و آن دگر حرص افتضاح و سردی است
آه سِرّی هست اینجا بس نهان
که سوی خضری شود موسی روان
همچو مستسقی کز آبش سیر نیست
بر هر آنچ یافتی بالله مه‌ایست
بی نهایت حضرتست این بارگاه
صدر را بگذار صدر تُست راه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن، به داستان و پایبندی به تقوا و حقیقت اشاره شده است. شخصیت اصلی، دقوقی، در فتوای امام جایگاه ویژه‌ای دارد و همواره در جستجوی خداوند و رستگاری است. او از خدا می‌خواهد که او را به جمع خاصان خود بپذیرد و نسبت به کسانی که نمی‌شناسد خود را دور از محبت آنها قرار دهد.
در ادامه، خداوند به او می‌فرماید که عشق به او کافی است و نیازی به جستجوی دیگری ندارد. دقوقی به شناخت خود و نیازش به خداوند اعتراف می‌کند و به مقام‌های متفاوت عشق اشاره می‌کند؛ عشق واقعی را ستایش می‌کند و حرص در غیر خدا را ننگ و زشت می‌داند. او برای درک و مفهوم عشق به خداوند، خود را در مقایسه با داستان‌های دیگر قرار می‌دهد و تاکید می‌کند که حرص در عشق الهی، به کمال می‌انجامد، در حالی که حرص در امور دنیوی زشت و ناپسند است.
در نهایت، دقوقی به دنبال درک عمیق‌تری از حقیقت وجود(خداوند) است و معتقد است که در مقام عشق به خدا، انسان می‌تواند به معرفت و آرامش دست یابد.
هوش مصنوعی: علی مانند شیر توصیف شده است، اما هیچ شیر دیگری را نمی‌توان یافت که به اندازه او قوی و دلیر باشد، حتی اگر به ظاهر قدرتی داشته باشد.
هوش مصنوعی: ای جوان، به جای پرداختن به مثال‌ها و تمثیل‌ها، به داستان دقوقی توجه کن.
هوش مصنوعی: در آن زمان، نظر امام باعث جذب مردم به تقوا می‌شد و گویی فرشته‌ای الهام‌بخش در این زمینه بود.
هوش مصنوعی: در این بیت، بیان می‌شود که شخصی با دیانت و مذهبش به قدری قوی و اثرگذار است که حتی ماه نیز از زیبایی او مات و مبهوت شده است. این دینداری او باعث حسادت دیگران می‌شود و چونان دینی است که مورد توجه و ستایش قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: با چنین پرهیزکاری و عبادت و تلاش، تو همیشه در پی ویژه‌خوات حق بوده‌ای.
هوش مصنوعی: در سفر مهم او، هدفش آن بدی است که به طور ناگهانی به یک بنده خاصی روا داشته‌ای.
هوش مصنوعی: این عبارت به معنای این است که وقتی به راه می‌روی، به من یادآوری کن که در کنارم باشد و مرا از بزرگ‌ترها و عزیزانم جدا نکن.
هوش مصنوعی: پروردگارا، کسانی که دلم به آنها تعلق دارد و به آنها وابسته‌ام، مرا در حیرت و سادگی نگه‌دار.
هوش مصنوعی: ای خداوند، من تو را نمی‌شناسم؛ پس پرده‌ای از محبت بر دل من بکش.
هوش مصنوعی: ای سرور بزرگوار، این چه عشق و محبت عجیبی است که در دل دارم و این چه نوع طلبی است که از تو در سر دارم؟
هوش مصنوعی: دوست من، چرا به دنبال چیز دیگری هستی وقتی که محبت من با توست؟ خداوند مانند آبشاری است در کنار تو که همیشه در دسترس است.
هوش مصنوعی: ای خدای دانای پنهانی، تو در دلم در را به روی نیازم باز کردی.
هوش مصنوعی: اگر در دل دریا نشسته‌ام، به امید یک قطره آب از کوزه هم هستم.
هوش مصنوعی: من مانند داود، صاحب نود گوسفند سفید هستم و به گوسفند حریفم نیز طمع دارم.
هوش مصنوعی: افزایش اشتیاق در عشق تو، مایه افتخار و منزلت است، اما داشتن همین اشتیاق نسبت به دیگران، ننگ و نابودگری به دنبال دارد.
هوش مصنوعی: تمایلات نفسانی و آز و طمع چیزی نمی‌افزاید و آنچه باعث عیب و ننگ می‌شود، بدخواهی و ناپاکی است.
هوش مصنوعی: حرص و طمع مردان باعث می‌شود که به جلو بروند، اما حرص در میان کسانی که به دنبال لذت‌های دیگر هستند، آنها را به سمت عقب می‌کشاند.
هوش مصنوعی: یکی از نوعی حرص ناشی از کمال و فضیلت مردانگی است، و دیگری از نوعی حرص که نشانه‌های ناپسندی و بی‌احساسی را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: در اینجا یک راز پنهان وجود دارد که موسی به سوی سرسبزی و نعمت‌ها می‌رود.
هوش مصنوعی: انسانی که همیشه در حال تلاش و جستجو است، هرگز از آنچه به دست می‌آورد راضی نمی‌شود. او مانند کسی است که با وجود داشتن آب، همچنان تشنه‌است و به دنبال بیشتر می‌گردد. در واقع، هر چیزی که به دست می‌آورد، او را بیشتر به سوی هدف‌های بزرگ‌تر و روحیه‌ای که دارد، می‌کشاند.
هوش مصنوعی: این مکان بی‌نهایت به قدری پرعظمتی است که باید آن را به حال خود رها کنی و مسیری که مناسب توست را انتخاب کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۸ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.