غیر فرزندی که در عز و شرف

از پس رفتن بود او را خلف

کو چه تحفه بهر من آرد به کف

کش فزاید پیش من عز و شرف

گوش ها نکته نیوش از هر طرف

گوهر گفتار را سیمین صدف

ناخنانش بدرهای مختلف

بدرهای او ز حینا منخسف

بینی اش زیر هلال منخسف

در میان ماه کافوری الف

نسبتش کم کن به دریا کو ز کف

گوهر افکندی به بیرون وین صدف

یا نه بختی اشتران از هر طرف

از سر مستی به لب آورده کف

چون به خلق نیک شد او متصف

بر کمالش گشت عالم معترف

دل بهر وصفی که گردد متصف

تو همانی گر جوانی ور خرف

آنچه بر جان و دلم شد منکشف

فهم و ایمان کو که گردد معترف

هان مکن در حرص عمر خود تلف

در قناعت شو که تا یابی شرف

می‌رسد از تو نوید لاتخف

می‌رسی گویا ز درگاه نجف

چند مال شبهه ناک آری به کف؟

تا که باشی نرم پوش و خوش علف

یک جزیره پرگیاه و پر علف

پردرخت میوه دار از هر طرف

گوی شیطانست چوگانش بکف

می زند می راندش از هر طرف

ساغر مینا وشاقان را بکف

می شدندی با شهنشه هر طرف

ساقیان از هر طرف ساغر بکف

مولیان در رقص بازی هر طرف

روزها چون رفت عمرت شد تلف

نی تورا سرمایه نی سودت بکف

ناقه راند روز و شب با صد شعف

تا فرات و فاخریات نجف

آن یکی بگرفته دامانش بکف

وان دگر بر دامن او با شعف