عمرها بودی انیس جان من

نوربخش دیده گریان من

منتی باشد ز تو بر جان من

گربری این سستی از دندان من

ای دوای درد بی‌درمان من

مرهم داغ دل بریان من

ای که هم جانی و هم جانان من

ای که هم دینی و هم ایمان من

در غم تو بی‌سر و سامان شدم

[...]

ای که هم دردی و هم درمان من

وی که هم جانی و هم جانان من

دردم از حد رفت درمانی فرست

ای دوای درد بی درمان من

تا بکی سوزد دلم در آتشت

[...]

باز آی جان من و جانان من

داغ عشقت تازه شد بر جان من

عشق شورانگیز عالم سوز باز

آتش اندازد بخان و مان من

غمزهٔ شوخ بلای مست تو

[...]

چند از دست تو سوزد جان من

رحم کن بر جان من جانان من

جان من درد تو و داغ تو چند

بر دل من باشد و بر جان من

دامنم پرخون دل شد بسکه ریخت

[...]

ای طبیب درد بیدرمان من

ای دوای رنج بی پایان من

درد بی اندازه نه برجان من

پس ببین آن صبر بی پایان من

گر بریزد آب و سوزد نان من

تو بمان ای روضه رضوان من

راحت من روح من ریحان من

جنت من جان من جانان من

هم تن من از تو و هم جان من

هم سر من از تو هم سامان من

هیچ در خارج تو دیدی جان من

صاحب آن صورت جانان من

ای بهشت روضه ی رضوان من

ای تو جانان من هم جان من

پای تو حیف است بر چشمان من

پا بنه ای شاه من بر جان من

گو بسوز از تاب و تب ای جان من

تب مبادا بر تن جانان من

آتش تو گلشن ریحان من

دوزه تو جنت رضوان من

بار از آنجا بسته بهر جان من

رو به سوی خانه ویران من

خشک شد از خون دل مژگان من

گل نرست از گلبن دامان من

پای بند جسم و صورت جان من

رفته از بالین من جانان من

راحت من روح من ریحان من

روضه ی من باغ من رضوان من