ترک عقل ذوفنون کردیم ما

خویش در عشق آزمون کردیم ما

بند رهرو بود چون عقل و جنون

ترک این عقل و جنون کردیم ما

خانه را پرداختیم از هست و نیست

[...]

خواهم ایدل محو دیدارت کنم

جلوه گاه روی دلدارت کنم

واله آن ماه رخسارت کنم

بسته آن زلف طرارت کنم

در بلای عشق دلدارت کنم

[...]

وقت عیش و وقت نوش است ای صنم

گاه ترک عقل و هوش است ای صنم

روی بر هر کس کنی با تیغ تیز

رو به او آورده بخت مقبلش

نوزده بگذشت از جیم دوم

همچو ماهی شد نهان ماهی بخاک

بود در خور ماهش ار گفتی روی

هر زمان از مهر دل روحی فلاک

شاید ار سوزد فلک را دل بر او

[...]

صهر شاهنشه ظهیرالدوله کاوست

با فقیر از همدمی چون لحم و پوست

وی مرا آمد بشوق و ابتهاج

که بنائی کرده‌ام اندر عراج

خواهم اول تو در آن محکم بنا

[...]

گردد اندر مدحت سلطان عشق

زبدة الاسرار هم دیوان عشق

هر متاعی را دکانی خود سزاست

زبدة الاسرار دکان فناست

مطلع دیوان اسرار قدیم

هست‌ بسم‌ ﷲ الرّحمن‌ الرّحیم

آن کتاب‌ ﷲ که‌ گنج‌ حکمت‌است‌

افتتاح او به‌ باب‌ رحمت‌ است‌

حق‌ چو چنگ‌ آفرینش‌ کرد ساز

[...]

پیش از این ایجاد، ذات ذو الجلال

کنز مخفی بود در عین کمال

و آن هویت بحر سرپوشیده بود

بر ظهور خویش ناجوشیده بود

شاهد ذات آن نگار پرده در

[...]

احمد(ص) صاحب‌ کمال با نسق‌

که‌ به‌ لولاک اومخاطب‌ شد ز حق

رشحه‌ ای از ابر فیضش‌ کاف‌ و نون

غرق بحرش علم‌ ماکان و یکون

شرع پاک حق‌ ز حق‌ منهاج اوست‌

[...]

اتّحاد جسم‌ احمد(ص) با علی‌(ع)

چون به‌ حدی شد که‌ آن داند ولی‌

بود رازی در دو یار مهر کیش‌

کآن ز حد جسم‌ و امکان بود بیش‌

وحدت‌ آمد مر مکان را تنگ‌ کرد

[...]

خه خه‌ ای طوطی‌ فکرت‌ بال من‌

کز پس‌ آیینه‌ گویی‌ حال من‌

سرّ سرپوشیده را سربسته‌ گو

شو مقیّد باز و حرف‌ از رسته‌ گو

بود جانت‌ گرچه‌ شکرخوار بس‌

[...]

طوطی‌ جان باز شکرخوار شد

حرف‌ از آن لب‌ گفت‌ و شکربار شد

گشت‌ از گل‌ منقطع‌ یکبارگی‌

شد شکرخوار از پس‌ گُل‌ خوارگی‌

تاکنون بودت‌ به‌ قولم‌ گوش جان

[...]

باردیگر دار حاضر گوشِ هوش

خوش ز وحدت‌ نکته‌ای دیگر نیوش

نکته‌ای خوش بشنو از صاحبدلی‌

از زبان من‌ ز پیر کاملی‌

چونکه‌ چشم‌خارجی‌ هر جا بد است‌

[...]

هرچه‌ گویم‌، عشق‌ از آن باشد فزون

مطلق‌ است‌ از کیف‌ و کم‌ و چند و چون

راست‌ گویم‌، عشق‌ مصداقش‌ حق‌ است‌

در حقیقت‌ عشق‌،حق‌ّ مطلق‌ است‌

بر ظهور عشق‌ خویش‌ آن ذات‌ پاک

[...]

جان چه‌ در دل بر فنا شد زآن سر است‌

جان عاشق‌ نیست‌ جان دلبر است‌

کشتگان کربلا عین‌ حقند

زآنکه‌ غرق عشق‌ هوی مطلقند

زین‌ سببشان در خطاب‌ و در سلام

[...]

ای مغنی‌ پرده ای دیگر نواز

چنگ‌ را کن‌ بر نوای عشق‌ ساز

کن‌ دمی‌ تألیف‌ نی‌ را در نغم‌

تا ز خود گردم مگر آن دم عدم

چون چو نِی‌ خالی‌ شدم پاک از خودی

[...]

چونکه‌ شاه عشق‌ را در کربلا

عشق‌ زد در دشت‌ جان بازی صلا

ظهر عاشورا در آن صحرای کین‌

دید خود را بی‌ کس‌ و یار و معین‌

مهره ای در نرد عشق‌ انداخته‌

[...]

ای دل عاشق‌ کجایی‌ هوش دار

مستی‌ اَر هم‌، بر سخن‌ روپوش دار

پرده را یکباره از مستی‌ مدر

جایِ مهری هم‌ گذار و کن‌ گذر

حرف‌ هایت‌ پرده را یکجا درید

[...]

ای دل از عشق‌ قوی دم، دم مزن

قطره ای خوردی تو از یم‌ دم مزن

این‌ حدیث‌ منقلب‌ را کور کن‌

شیر را برعکس‌، صید گور کن‌

مهر تابان را حقیر ذره بین‌

[...]