تو نه نیکی نه قابل نیکی

مرد کاکا و کو کو و کی کی

چون نه نیکی نه قابل نیکی

تو و کاکا و کوکو و کی کی

حج مپندار گفت لبّیکی

جامه مفکن بر آتش از کیکی

ای کریمی که جرم هفت اختر

هست با عرض لطف تو پیکی

تویی آن مکرمی که عالم را

ضبط کردی به مختصر نیکی

هست مهمانکی مرا امروز

[...]

کسی کو مست گردد زین دو سیکی

نبیند نیز چشمش روی نیکی

با دل گفتم تو باری آخر نیکی

از من دوری به یار من نزدیکی

دل گفت که با دهان و زلفش عمریست

تا می سازم بتنگی و تاریکی

دوری از ما، اگر چه نزدیکی

همچو آتش درون تاریکی

زان طرف روشنی و نزدیکی

زین طرف بعد بود و تاریکی

یک حمله و یک حمله کآمد شب و تاریکی

چستی کن و ترکی کن نی نرمی و تاجیکی

داریم سری کان سر بی‌تن بزید چون مه

گر گردن ما دارد در عشق تو باریکی

شاهیم نه سه روزه لعلیم نه پیروزه

[...]

زانک جمله کسب ناید از یکی

هم دروگر هم سقا هم حایکی

هر که دور از تو دور ازو نیکی

وانکه نزد تو، یافت نزدیکی

آنت خواند به قرب و نزدیکی

وینت راند به بعد و تاریکی

گفت روز کز کمال نزدیکی

گرچه مویی شوی ز باریکی

چون بریدند راه تاریکی

تافت خورشیدشان ز نزدیکی

تحفه گفت از هزار تاریکی

داد بارم به قرب و نزدیکی

دور ازین روز شب تاریکی

چند چون صبحدم از نزدیکی

کیم، به وادی فقر و سلوک نزدیکی

چو تیغ کرده قناعت به آب باریکی

رحیم بیگ نام از جلایر یکی

به کف نیزه در پشت آهو یکی

در جهان هر که با تو کرد بدی

در عوض کن به جای او نیکی

دست را حایل چراغ بدار

تا رهاند تو را ز تاریکی

ای که داری چراغ مرده به دست

نیست عقلت به جهل نزدیکی

روغنی در چراغ خویش بریز

تارها سازدت ز تاریکی