چه چیزیست کان ننگ پیش آورد

همان بد ز گفتار خویش آورد

ندانم کزاین پس چه پیش آورد

مبادا که آیین خویش آورد

جور بس کرد و داد پیش آورد

ملک را برقرار خویش آورد

موبدان را به شرط پیش آورد

ماه را در نکاح خویش آورد

چنان عشقش مرا بی‌خویش آورد

که صد ساله غمم در پیش آورد

پس آنگه عقد گل در پیش آورد

دمی آخر دلی با خویش آورد

پیش از آن کش به نزد خویش آورد

طَبَق پر مویز پیش آورد

اینچنین قولی ترا پیش آورد

و آنچنان قولی ترا نیش آورد

گوهر شب‌فروز پیش آورد

نوش بنمودشان و نیش آورد

اگر شاه چین جنگ پیش آورد

شکست اندر آئین خویش آورد

مبادا که او کینه پیش آورد

ابر اژدها خم نیش آورد

شاه چو این بهانه پیش آورد

رو به سوی گدای خویش آورد

آن کیست که بازم ز بت کیش آورد

صد مرحله ام با جگر ریش آورد

این پرده نشین کجاست؟ کز چندین راه

با صد طلبم به خانه خویش آورد

عشق هر ساعت شبیخون بر دل ریش آورد

چون نیابد دل شبیخون بر سر خویش آورد

زلفش آیین کرم داند که چون مهمان رسد

هر چه دارد از متاع کفر و دین پیش آورد

همت مفلس‌نواز ناز بین کز مردمی

[...]

قبض پانصد ربال پیش آورد

ضرباتی به قلب ریش آورد

هر تجارت که سود بیش آورد

دولت آن را به چنگ خویش آورد