حسن سیرت محل تغییر است

عارف از عشق آن کران گیر است

اگرچه موی من اکنون چو شیر است

هنوز آن ذوق شیرم در ضمیر است

بگفت ای از تو کار نیکویی راست

بدین خوبی جمالت را که آراست

بسا عاشق که بر هجران دلیر است

به آن پندار کز معشوق سیر است

ز بس در بیشه مردی دلیر است

ز مردان جهان نامش دو شیر است

خداوندا سلیمی خوش فقیر است

به دست نفس نافرمان اسیر است

نه مرد است آن که در یک جا اسیر است

که زن در کنج خانه جایگیر است

دگر گفتی که چشمت شیرگیر است

کمانت ابرو و مژگانت تیر است

ای آنکه زبون آهویت صد شیر است

سر پنجه آفتاب دستت زیر است

بر خصم تو شمشیر کشد از همه سو

کز شش جهت او سزای شش شمشیر است

آهوی چشم بتان چشم تو را نخجیر است

چشم صید افکن تو آهوی آهو گیر است

کرده تیر نگهت را سبک آهنگ به جان

صف مژگان درازت که پر آن تیر است

رتبهٔ عشق رقیب از نگهش یافته‌ای

[...]

چو مه با خور بود نقصان پذیر است

می از تنها نشستن شیر گیر است

به خونریزی عتابش بس دلیر است

که هم پیمان شکن هم زود سیر است

مرا باری دل از وی ناگزیر است

سرم در چنبر عشقش اسیر است

به خود گفتم که گر خسرو امیر است

چو داغ عاشقی دارد فقیر است

در باغم و دل شکارگاه شیراست

نگشوده نظر دل از تماشا سیر است

چون دیده گشایم که چمن بیگانه ست

چون سینه گشایم که هوا شمشیر است

همان جسمت زسردی ناگزیر است

همان در طبعت آتش زمهریر است

سرخوش از می چو نیم موج هوا شمشیر است

ابر تر را چکنم قطره باران تیر است

زور بازوی توانائیم از فیض می است

باده در طبع من آبست که در شمشیر است

موج سان بر سر هر قطره می می لرزم

[...]

گفتم سفری کنم اگر تقدیرست

دلگیری فارس را سفر تدبیر است

اما چکنم که آب چشم تر من

چون خاک سر کوی تو دامنگیر است

مدعی گر نکند بحث سخن دلگیر است

در جدل گوش و زبانش سپر و شمشیر است

باغبان گو مشو از صحبت ایشان غافل

گل جوان است، اگر مرغ گلستان پیر است!

نیست در عشق همین بند به پای مجنون

[...]

به بوی خرقه گلم در چمن عنانگیر است

ز شوق شال سرم را هوای کشمیر است

خزان به گلشن آزادگان ندارد راه

نشاط اهل قناعت، بهار تصویر است

در آن دیار همان به که پرسشت نکنند

[...]