بدان جایی که جنبش گشت پیدا

وز آن جنبش زمانه شد هویدا

نکرد این دوستی بر دایه پیدا

اگر چه گشته بود از عشق شیدا

سر افرازان چو شاپور و رفیدا

در آن کشور به نام نیک پیدا

مرا مامک گهر بابا رفیدا

درین کشور به نام نیک پیدا

همی شد در پسش پنهای رفیدا

نگهبان گشته بر داماد پیدا

چو از نخچیر باز آمد رفیدا

یکایک راز بر گل کرد پیدا

گل اندر باغ پیدا گشت و شد بلبل بر او شیدا

ز مهر گل نهان دل کند در شاعری پیدا

راه دین بر تو کردمی پیدا

تا نبودی تو اهوج و شیدا

بسی پرسیده شد پنهان و پیدا

نمی‌شد سِرّ آن صورت هویدا

عاجز همه عاقلان و شیدا

کاین رقعه چگونه کرد پیدا

جادوی نهفته‌، دیو‌ِ پیدا

هاروت مشوشان‌ِ شیدا

شد پیر زنی ز دور پیدا

با او شخصی به شکل شیدا

کان عشق نهفته شد هویدا

وان راز چو روز گشت پیدا

قصه‌گو رفت و قصه ناپیدا

بیم آن بُد که من شوم شیدا

شد ز ماهان شریک ناپیدا

ماند ماهان ز گمرهی شیدا

وجود ذره‌ام گر شد هویدا

هم ازخورشید ذاتش گشت پیدا

که اخلاصی که در وی شد هویدا

ز استعمال شرعش گشت پیدا

چو گردش در نهادش گشت پیدا

بود هر لحظهٔ حیران و شیدا

چو تمکین در نهادش گشت پیدا

نباشد واله و حیران و شیدا

همه ذات تو میجویند پیدا

تو ناپیدا و در جمله هویدا