خوردم این ساغر به یاد روی او

کُحل چشمم باد خاک کوی او

خیزد چو از خواب آن پسر تا کس نشوید روی او

کاندر خمارم خوش کشد آن نرگس جادوی او

زینگونه کز این دیده ام خون می رود پی در پی اش

مشکل که آب خوش خورد هرگز کسی از جوی او

شمشیر در دستم نهید امشب به کویش می روم

[...]

مست آمد آن نگار که ما مست روی او

دیوانگیست کار من از جستجوی او

با خود برید چشم من از روی مردمی

گر آرزو کنید که بینید روی او

بر خاک کوی وی دل من دوش گم شده ست

[...]

مشرق خورشید قرب روی او

مطلع شه بیت دولت کوی او

ای عید، بنمودی به من دی صورت ابروی او

امروز قربان می‌شوم، گر می‌نمایی روی او

عید من آن رخسار بس، تا درتنم باشد نفس

چندان که دارم دسترس باشم به جست و جوی او

بر عید گاه ار بگذرد، چوگان به دست، از لاله رخ

[...]

غزال غزاله غزل‌گوی او

هژبران شده صید آهوی او

ولیکن چو خواهی شدن سوی او

مرا باد پا گرم در کوی او

جهان بگذرانیم با روی او

شب تیره سازیم با موی او

بدادم ز کف یار دلجوی او

کنونم بود شرم از روی او

تماشا کنی دست و بازوی او

قد سروآسا و هم روی او

جان بدادم در فراق روی او

چند سرگردان شوم در کوی او

دیده ی حسرت نهاده بر رهم

تا مگر باری ببینم روی او

خوبرو یاریست لیکن تندخوی

[...]

چشم عالم روشن است از آفتاب روی او

هر چه می گویند مردم هست گفت و گوی او

جان چه باشد تا که باشد قیمت جانان من

هر دو عالم قیمت یک تاره ای از موی او

از عرب آمد ولی ملک عجم نیکو گرفت

[...]

آینه روی خدا روی او

خط خدا سلسله موی او

هیچکسی به خویشتن ره نبرد به سوی او

بلکه به پای او رود هر که رود به کوی او

پرتو مهر روی او تا نشود دلیل جان

جان نکند عزیمت دیدن مهر روی او

دل کششی نمیکند هیچ مرا به سوی او

[...]

چشم نهاده به سر کوی او

جسته به زاری ز صبا بوی او

ور فتاده چشم من بر روی او

کرده ام روی از دو عالم سوی او

قبله خوبان عرب روی او

سجده شوخان عجم سوی او

نیامد ازیشان کسی سوی او

ز تقصیرشان گرم شد خوی او

گشته تابان مهر و مه از روی او

منزل جانها خم گیسوی او

والضحی و الشمس وصف روی او

آیت و اللیل شرح موی او