علّت فهم و وهم و هوش آمد

که برهنه برهنه‌پوش آمد

از تو بیهوش جفت هوش آمد

که هیولی برهنه پوش آمد

تا سمومش صمام گوش آمد

دست او پای‌بند هوش امد

خونم اندر جگر به جوش آمد

ماه را بانگ خون به گوش آمد

خواجه را کآن سخن به گوش آمد

شهوت خفته در خروش آمد

چو شه را این سخن در گوش آمد

چو دریائی دلش در جوش آمد

بزد یک نعره و در جوش آمد

که تا دیری از آن باهوش آمد

چو کوه سیم از آن باهوش آمد

چو دریایی دلش در جوش آمد

ز یک سو چنگ و نی در جوش آمد

ز یک سو بانگ نوشانوش آمد

حکمت از سینه شان بجوش آمد

عوض جهل عقل و هوش آمد

هین که هنگام نای و نوش آمد

بلبل مست در خروش آمد

آتش عشق گل درو افتاد

همه اعضای من به جوش آمد

باد چون هدهد سلیمان شد

[...]

روز بار دگر به جوش آمد

با شب تیره در خروش آمد

ز باد صبح حدیثی مرا به گوش آمد

که خیز ای دل مسکین که گل به جوش آمد

زمین ز لاله و خیری و سوسن و شمشاد

به بانگ بلبل شوریده در خروش آمد

چو جام باده به بستان دمید و گل بشکفت

[...]

صبا به تهنیتِ پیرِ مِی‌فروش آمد

که موسمِ طرب و عیش و ناز و نوش آمد

هوا مسیح‌نفس گشت و باد نافه‌گشای

درخت سبز شد و مرغ دَر خروش آمد

تنورِ لاله چنان برفروخت بادِ بهار

[...]

بهار آمد بهار آمد بهارِ سبزپوش آمد

رها کن فکر خام ای دل که می در خُم به جوش آمد

لب ساقی و جام مل، میان باغ و فصل گل

غنیمت دان که از غیبم سحرگاه این به گوش آمد

که: صوفی گر می صافی نمی‌نوشد مکن عیبش

[...]

صبا به تهنیت پیر می فروش آمد

که موسم گل و نسرین و ناز و نوش آمد

چو دیگ قلیه برنجم سحر به جوش آمد

دل رمیده من ساعتی به هوش آمد

ز شوق نان تنک بین که مرغ بریان باز

به روی آتش سوزنده در خروش آمد

مرا ز دختر گیپا تعجبی است به دل

[...]

شبم ز مرغ چمن این نوا به گوش آمد

که وقت عشرت رندان باده نوش آمد

نهاد بر لب تو جام ارغوانی لب

ز رشک خون دل ارغوان به جوش آمد

جزای بی عمل از شیخ خودفروش مجوی

[...]

چون ازان بیهشی به هوش آمد

باز در نعره و خروش آمد

از غضب خون او به جوش آمد

چون خم باده در خروش آمد