روز و شب میخسبی و خوش میخوری

این خری باشد نه مردم پروری

پادشاهی نیستی یا سروری

خواجهٔ یا مال و ملک و زیوری

چوسختی پیشت آید کن صبوری

در آن حالت مکن از صبر دوری

ای خرد در طلب غایت تو

کرده پا آبله از بس دوری

تو به تدبیر جهان مشغولی

گر بکارم نرسی معذوری

از تو من بنده سؤالی دارم

[...]

سماک قدرا، افلاک قدر تا، توئی آنک

به تیغ قادر بیچون قضای مقدوری

دماغ چرخ که پر بادکبر سلطنت است

به پیش امر تو تن در دهد به مأموری

سواد طره توقیع تو بر آتش رشک

[...]

عرش در جنب قدرتش موری

عقل نزدیک وحدتش دوری

ای بر سر هر سنگی از لعل لبت نوری

وز شورش زلف تو در هر طرفی سوری

در حسن بهشت تو در زیر درختانت

هر سوی یکی ساقی هر سوی یکی حوری

از عشق شراب تو هر سوی یکی جانی

[...]

ندارد مجلس ما بی‌تو نوری

که مجلس بی‌تو باشد همچو گوری

بیایی یا بدان سومان بخوانی

ز فضلت این کرامت نیست دوری

خلایق همچو کشت و تو بهاری

[...]

بازآمدی که ما را درهم زنی به شوری

داوود روزگاری با نغمه زبوری

یا مصر پرنباتی یا یوسف حیاتی

یعقوب را نپرسی چونی از این صبوری

بازآمد آن قیامت با فتنه و ملامت

[...]

بیا بیا که پشیمان شوی از این دوری

بیا به دعوت شیرین ما چه می‌شوری

حیات موج زنان گشته اندر این مجلس

خدای ناصر و هر سو شراب منصوری

به دست طره خوبان به جای دسته گل

[...]

حیف است که پیش کر زنی طنبوری

یا یوسف همخانه کنی با کوری

یا قند نهی در دو لب رنجوری

یا جفت شود مخنثی با حوری

مرا گوید: « بیا، بوری، که من باغم تو زنبوری

که تا خونت عسل گردد، که تا مومت شود نوری

ز زنبوران باغ جان ، جهان پر شهد و شمع آمد

ز شمع و شهد نگریزی، اگر تو اهل این سوری

مخور از باغ بیگانه، که فاسد گردد آن شهدت

[...]

ولی ترجیع پنجم درنیایم جز به دستوری

که شمس‌الدین تبریزی بفرماید مرا بوری

زان ضعیفم تا تو تابی آوری

که نه مرد آفتاب انوری

تا ادبهاشان بجاگه ناوری

از رسالتشان چگونه بر خوری

هم‌چنین هر آلت پیشه‌وری

هست بی‌جان مونس جانوری

که چه باشد گر تو اسلام آوری

تا بیابی صد نجات و سروری

تو در کمند نیفتاده‌ای و معذوری

از آن به قوت بازوی خویش مغروری

گر آن که خرمن من سوخت با تو پردازد

میسرت نشود عاشقی و مستوری

بهشت روی من آن لعبت پری رخسار

[...]

ما بی تو به دل بر نزدیم آب صبوری

چون سنگدلان دل بنهادیم به دوری

بعد از تو که در چشم من آید که به چشمم

گویی همه عالم ظلمات است و تو نوری

خلقی به تو مشتاق و جهانی به تو روشن

[...]

اگر بریان کند بهرام، گوری

نه چون پای ملخ باشد ز موری