کنونم زور لختی در تن آمد

نشاط تندرستی در من آمد

رفت در خانه و برون نامد

عوش از آب چشم خون آمد

خیز که از باغ بوی نسترن آمد

خیز که بر شاخ برگ یاسمن آمد

خاک بخندید باز و آتش گل را

از نفس باد آب در دهن آمد

بر رخ آب از نسیم صد گره افتاد

[...]

امروز یکی خوش سخنی نزد من آمد

کز آمدنش جان دگر در بدن آمد

شیرین سخنی بود چنان چست که گوئی

خایید چو طوطی شکر و در سخن آمد

چشم بد از آن دور که چون آن سخن او

[...]

ره عشاق بی ما و من آمد

ورای عالم جان و تن آمد

درین ره چون روی کژ چون روی راست

که اینجا غیر ره بین رهزن آمد

رهی پیش من آمد بی نهایت

[...]

بلائی کان مرا در گردن آمد

یقین دانم که آن هم از من آمد

کنون کاری که بر جان من آمد

بسر در خون مرا در گردن آمد

سه چیز مختلف او را تن آمد

ز حیوان ونبات و معدن آمد

حقیقت عشق کل عشق من آمد

ره تاریک هر کس روشن آمد

به آخر جایگه یک مسکن آمد

نمود جان حقیقت در تن آمد

هر آنکو در پی ملک من آمد

حقیقت خوار در جان و تن آمد

دلا گرمی کنی شادی، چه داری ؟ گاه آن آمد

زمان خوشدلی دریاب که اکنون آن زمان آمد

چو غنچه گر دلی داری قدم از خویش بیرون نه

که از سودای دلتنگی چنین بیرون توان آمد

گذشت آن روز ناکامی که از بس شورش و فتنه

[...]

برجه ز خواب و بنگر نک روز روشن آمد

دل را ز خواب برکن هنگام رفتن آمد

تا کی اشارت آید تو ناشنوده آری

ترسم که عشق گوید کاین خواجه کودن آمد

رفتند خوشه چینان وین خوشه چین نشسته

[...]

آن مطرب خوش نغمهٔ شیرین دهن آمد

جانها همه مستند که آن، جان به من آمد

خندان شده اشکوفه و گل جامه دریده

کز سوی عدم سنبله و یاسمن آمد

جانهای گلستان به دم دی بپریدند

[...]

شمس تبریز در سخن آمد

زنده شد آنکه فهم کن آمد

در جهان از خدا سخن آمد

سخن از علم من لدن آمد

دلِ هر حبّه‌ای صد خرمن آمد

جهانی در دلِ یک ارزن آمد

منِ تو برتر از جان و تن آمد

که این هر دو ز اجزای «من» آمد

جانا به نظر قد تو سرو چمن آمد

شمع رخت آرایش هر انجمن آمد

پیرایه باقوت لیت درج گهر شد

مشاطة گلبرگ رخت یاسمن آمد

بشکست دل پسته خندان ز خجالت

[...]

چو شمشاد قدت در گلشن آمد

خلل در کار سرو و سوسن آمد

بیادت چشم از آن بر گل نهادم

که بوی یوسف از پیراهن آمد

ز تیرش سهم دادندی مرا خلق

[...]