چنان گردد که دادارش بفرمود

چنان چون خواست او را راه بنمود

مرا این راه بد جز دیو ننمود

پشیمانم بر آن کم دیو فرمود

یکی هفته سپه را روی ننمود

دو صد دریای اندیشه نپیمود

نخستین برآورد بانو عمود

پدر را یکی پیش دستی نمود

مر او را زششصد من افزون عمود

که آرد نبردش دمی آزمود

همی سلم یک هفته رنج آزمود

به رزم اندرون نیز سستی نمود

مهین بانو به رفتن میل ننمود

نه خود رفت و نه کس را نیز فرمود

آراستش آنچنان که فرمود

گل را به گلاب و عنبر‌، آمود

به دعوی دروغی نباید نمود

زر و آتش اینک توان آزمود

گهی زر برگرفت و خاک پیمود

گهی پر کرد حقّه پاک بنمود

هر زمانی بصورتی بنمود

می جان را بهر قدح پیمود

لایق حال او سخن فرمود

خویش را قدر او بدو بنمود

زانکه سلطان ما چنین فرمود

چونکه در جلوه خویش را بنمود

باد را در زمان طلب فرمود

تا بدان بندگی قیام نمود

ایزد «اوفوا بعهد کم» فرمود

آدمی عهد را وفا ننمود

مرشدی کو به عجب راه نمود

نزد عاقل چه او چه عاد و ثمود؟

باز از اسمی که رخ بدو بنمود

نیز ذکرش بدان همی فرمود

لطف او چونکه دست بُرد نمود

بندگان را به بندگی فرمود

بدین رونق چو گامی چند پیمود

نشاط افزود و عزم باده فرمود

هر چه در غیب و در شهادت بود

همه ایثار بندگان فرمود

حسن اسما و هم جمال و صفات

در چنین آینه به ما بنمود