گیرم که هزار مصحف از بر داری

با آن، چه کنی که نفس کافر داری

سر را به زمین چه می‌نهی بهر نماز

آنرا به زمین بنه که بر سر داری

چون موی میان داری چون کوه کمر داری

چون مشک زره داری چون لاله سپر داری

گویی که ترا دارم، بردار ببر، لیکن

گفتار دگر داری، کردار دگر داری

دل در کف تو دادم نایافته بر زان لب

[...]

اگر فضل و هنر باید همی فضل و هنر داری

وگر اصل و گهر باید همی اصل و گهرداری

به هر کاری توان داری زهر علمی خبر داری

زمال و ملک دنیا نام نیکو دوست تر داری

همه گفت نکو نامی چو سیم و زر ز بر داری

[...]

در بر ملکا دل توانگر داری

دریای محیط است‌که در بر داری

تا برکف جام و بر سر افسر داری

مه بر کف و آفتاب بر سر داری

سر زبالین شرق برداری

دامن وجیب پر ز زرداری

چون تو دعوی زور و زر داری

دیده را کور و گوش کر داری

بدخوی‌تری مگر خبر داری

کامروز طراوتی دگر داری

یا می‌دانی که با دل و چشمم

پیوند و جمال بیشتر داری

روزی که به دست ناز برخیزی

[...]

گر سه حمال کارگر داری

چار حمال خانه‌بر داری

بر چهره من به نام خود زر داری

بر دیده که تخت تست افسر داری

برسرو روان ز ماه چنبر داری

بادات ز ملک حسن برخورداری

شمع آمد و گفت: دامنی تر داری

زیرا که نه رهرُوی نه رهبر داری

من هر ساعت سری دگر در بازم

تو ره نبری به سر که یک سر داری

کژ نهادی کُله، چه سرداری

بجز آن کم ز پای برداری

خدمت جان بر تو آوردم

بجز این خدمت دگر داری

بمنت سر کجا فرود آید

[...]

ای خاکِ چو کان! دلِ توانگر داری

تا در شکم آن عزیز گوهر داری

ترسم که بحشر هم ز دستش ندهی

گر هیچ ندانی که چه در بر داری

ای دل تو اگر هزار دلبر داری

شرط آن نبود که دل ز ما برداری

گر دل داری که دل ز ما برداری

از یار نوت مباد برخورداری

ای کریمی که از خزانهٔ غیب

گبر و ترسا وظیفه‌خور داری

دوستان را کجا کنی محروم

تو که با دشمن این نظر داری؟

کز یکت صد هزار برداری

مست از کیمیاش زر داری

مرا به چاشنیی جانبی مگر داری

که گوشه ی دهنی خوش‌تر از شکر داری

ز دلبران که به حسن و جمال مشهورند

سر تو دارم و بس تا تو خود چه سر داری

اگر چه شهر پر از شاهدان چالاک‌اند

[...]

باز کن چشم، اگر بصر داری

تا چه چیزی تو کین اثر داری؟

به‌چه از خانه سر به‌در داری؟

گر نه سر با کسی دگر داری؟

ای که ز دولت و اقبال تو برخورداری

برخور از عمر و جوانی که تو در خور داری

چون دلت می دهد ای سنگدل عهد شکن

بی خطایی که ازین غمزده دل برداری

دل نداری و گرت هست دلش نتوان گفت

[...]

صبا اگر به سر کوی او گذر داری

بگو چه از بت رعنای من خبر داری

به سالها نفسی یاد ما کند یا نی

تو حال زار دل عاشقان ز بر داری

اگرچه یاد من خسته دل نمی آرد

[...]