شفیع از گناهش محمد بود

تنش چون گلاب مصعد بود

نوروز روز خرمی بیعدد بود

روز طواف ساقی خورشید خد بود

مجلس به باغ باید بردن، که باغ را

مفرش کنون ز گوهر و مسند زند بود

آن برگهای شاسپرم بین و شاخ او

[...]

پرهیز نکرد از آنچه بد بود

وان کرده نه برقرار خود بود

یکی تاجور بهتر از سد بود

که باران چو بسیار شد بد بود

نیوشنده یک تن که بخرد بوَد

ز نابخردان بهتر از صد بوَد

ذره گر بس نیک و گر بس بد بود

گرچه عمری تگ زند در خود بود

هرکه در صورت بماند بد بود

معنی آمد نیک و صورت رد بود

سرّ حق گفتن بهر کس بد بود

ز آنکه او را این معانی رد بود

آن درختی را که تلخ و رد بود

و آن درختی که یکش هفصد بود

وانک آواز دلش هم بد بود

آن سه کوری دوری سرمد بود

هر کرا افعال دام و دد بود

بر کریمانش گمان بد بود

ناصر ملت محمد بود

ناشر سنت مؤید بود

شاه آن باشد که روشن خاطر و بخرد بود

نیکوان را حال ازو نیکو، بدان را بد بود

شاه را فضل و هنر بی حد بود

عد آن کی طاقت بخرد بود

هرچند طریق خدمت ما بد بود

الطاف تو اندر حق مابیحد بود

از لطف تومشکل اشارات و شفا

در مکتب علم ما یکی ابجد بود

گشودندش برخ بابی که سد بود

فتوحی آمدش کافزون ز حد بود

الست اظهار حسن او بخود بود

بلی تأثیر عشق معتمد بود

تو گوئی نفس برفی در سبد بود

هلاکش نزد خورشد اسد بود

تعدد یافت آن کو ببعدد بود

تفرق جست جمعی کو احد بود

حجاب خلق هر عصری حسد بود

بنادر دیده پاک از رمد بود