بیا در راه حق جان را فدا کن

پس آنگه کار خود با او رها کن

تو روحی جسم را کلّی رهاکن

عنایت را چو عیسی ابتدا کن

اگر تو مغز جان خواهی رها کن

تو مرا این پوست کلّی خود جدا کن

بلا از خویش بین صورت رها کن

از این آلودگی خود با صفا کن

کنون مجروحی و خود را دوا کن

درونت با برون یکسر صفا کن

طبیبت نیست اینجا خود دوا کن

چو مجروحی برو خود را شفا کن

مرا بنگر تو بود خود رها کن

بنزد بود من خود را فنا کن

نهان شو پایداری در فنا کن

فنا گرد و بکل خود را بقا کن

مرا دردیست این دردم دواکن

طبیبم چون توئی دردم شفا کن

در اینجا منزلت در خود فنا کن

پس آن‌گاهی ز من خود را بقا کن

فنا شو خاک و آتش را رها کن

حقیقت آب و آتش هم فنا کن

بدی کمتر کن و نیکی وفا کن

نکوئی خاص از بهر خداکن

یکی بین و دوئی اینجا رها کن

عیان مر جسم وجان کلّی خدا کن

خدائی کن در اینجا خود فنا کن

پس آنگاهی سر و پایت خدا کن

همه وصلست هجران را رها کن

درون جان و دل را با صفا کن

یکی شو این زمان لوحی رها کن

چو من خود را وجودت عین لاکن

نفسی از همه تبرا کن

ساعتی چشم خویشتن وا کن

چون چنگ شدم جانا آن چنگ تو دروا کن

صد جان به عوض بستان وان شیوه تو با ما کن

عیسی چو توی ما را همکاسه مریم کن

طنبور دل ما را هم ناله سرنا کن

دستی بنه ای چنگی بر نبض چنین پیری

[...]

بی جا شو در وحدت در عین فنا جا کن

هر سر که دوی دارد در گردن ترسا کن

اندر قفس هستی این طوطی قدسی را

زان پیش که برپرد شکرانه شکرخا کن

چون مست ازل گشتی شمشیر ابد بستان

[...]

اگر خواهی مرا می در هوا کن

وگر سیری ز من رفتم رها کن

نیم قانع به یک جام و به صد جام

دوساله پیش تو دارم قضا کن

بده می گر ننوشم بر سرم ریز

[...]