الها جز تو ما کس را نخواهیم

ازان رو در پناهت می‌پناهیم

میی در ده که جمله سر براهیم

که مهمان جهان از دیرگاهیم

ماولی پرور عدو کاهیم

تاج بخش عجم عربشاهیم

آسمان آن دهد که ما جوئیم

روزگار آن کند که ما خواهیم

در سماع آمده است کوش صدف

[...]

ما شاخ گلیم نی گیاهیم

ما شیوه تر و تازه خواهیم

اشکوفه باغ آسمانیم

نقل و می مجلس الهیم

ما جوی نه‌ایم بلک آبیم

[...]

ملکت عشق ملک شد از کرم الهیم

پشت من و پلاس غم اینست قبای شاهیم

قاضی شهرم ار کشد، بهر وطن روا بود

خاصه که آب دیدگان داد به خون گواهیم

شد سیهم ز عشق رو، گریه در او از آن کنم

[...]

ما گدایان حضرت شاهیم

پرده داران خاص اللهیم

باده نوشان مجلس عشقیم

ره نشینان خاک این راهیم

گرچه از خود خبر نمی‌داریم

[...]

عشق به کشور وفا داد نوید شاهیم

نوبت شاهیم بود ناله صبحگاهیم

گر به فراغت از توام طعن گنه زند کسی

چهره به خون نگار بس حجت بی گناهیم

جز تو نخواهم از جهان آرزوی دگر ولی

[...]

ای زده نوبت غمت ناله صبحگاهیم

سنگ جفای تو به سر گوهر تاج شاهیم

من که کله نهادمی کج ز غرور سروری

در سر بندگیت شد نخوت کج کلاهیم

پیر نیم که پیر را عشق جوان جوان کند

[...]

بنما ره که طالب راهیم

ره به سوی تو از تو می خواهیم

اگر چه غرق دریای گناهیم

فتاده خشک لب بر خاک راهیم

گر دور ز یکدگر بکاهیم

کام دگر از جهان نخواهیم

حشمت جم رسد صبوح از کرم الاهیم

جام جهان نماست مهر از می صبحگاهیم

ایکه به می فتاده و غرقه نیم عجب مدان

جسم چو کاه برگ من بین و عذار کاهیم

شیخ ز عشق و باده ام طعنه زنان و طرفه آنک

[...]

ما سایه صفت سوخته وصل تو ماهیم

دور از تو ز بیطالعی بخت سیاهیم

گر زندگی ما نه بدلخواه تو باشد

بالله که ما زندگی خویش نخواهیم

ما را کشی از هجر خود و زنده کنی باز

[...]

از هر طرف که تا زند ما صید سربراهیم

یکسو شدن ندانیم خاک چهارراهیم

هرچند ابر رحمت روی کسی نبیند

بهتر شناخت مار را زانرو که روسیاهیم

درودائی که خضرش از تاب تشنگی سوخت

[...]

عشق تو ملک خسروی، داغ تو چتر شاهیم

در صف سروران رسد، دعوی کج کلاهیم

کوثر تیغت ار کند، رحم به حال مجرمان

دوزخ جاودان شود، خجلت بیگناهیم

گرنه خوش است خاطرت، با غم سینه کوب من

[...]

ما محو تجلی الهیم

آسوده ز حب مال و جاهیم

محرم بطواف کعبه دل

محرم بحریم لا الهیم

عریان بلباس خود پرستی

[...]

نه ما یکسر وظیفه‌خوار شاهیم

همه خدمتگزار و بی گناهیم

مائیم که آئینهٔ روی شاهیم

وز سر دل خود بخدا آگاهیم

چون یوسف از اخوانش از اغوای توی

‌‌بس صاحب جاهیم و بقعر چاهیم

بس که بپیچد به خویش جاده ز گمراهیم

ره به درازی دهد عشوه کوتاهیم

شعله چکد غم کرا گل شکفد مزد کو

شمع شبستانیم باد سحرگاهیم

جور بتان دلکش ست محو بداندیشیم

[...]

چون ز اسماء داد حق‌ آگاهیم‌

شاید ار خوانی‌ علی‌ اللّهیم‌