شهوات جهان چو طوفان است

هرکه زان جست او مسلمان است

بندگی دان که ضد ِّّ شیطان است

داروی اینچنین کری آن است

طالب وصل حق چنین جان است

کاندر او نور عقل و ایمان است

آب و گل روح را چو زندان است

روح در وی از آن پریشان است

هر کسی را که نور عرفان است

گوهر راستی و ایمان است

معجز راستین نه قرآن است‌؟

جان پر درد را نه درمان است‌؟

نور ایمان ز داد رحمان است

ظلمت کافری ز شیطان است

سوی آنچه هلاک ایشان است

روز و شب میل جمله از جان است

کز ملایک ز لطف پنهان است

دل و جانهای زنده را جان است

هر که عاشق نگشت حیوان است

گر بتن زنده است بیجان است

عاشق حق امیر رحمان است

غیر عاشق اسیر شیطان است

کمی تن فزونی جان است

ترک کفران ز نور ایمان است

این کتابم چو آن نمکلان است

همه معنی و سر قرآن است

حدث باطنی که اصل آن است

مانع قرب وصل جانان است

به شب ماهی میان کاروان است

که روی او دلیل ساربان است

چه جای ساربان کاندر پی او

ز دل‌ها کاروان بر کاروان است

عجب آید مرا زان رهزن دل

[...]

در شهر بگویید چه فریاد و فغان است

آن سرو مگر باز به بازار روان است

قومی بدویدند به نظاره رویش

وان را که قدم سست شد از پی نگران است

در هر قدمش از همه فریاد برآمد

[...]

وداع چون تو نگاری نه کار آسان است

هلاک عاشق مسکین فراق جانان است

نگر مفارقت جان ز تن چگونه بود

به جان دوست که هجران هزار چندان است

ز وصل خود نفسی پیش از آن که دور شوم

[...]

گرچه احسان حق فراوان است

بهترین نور عقل و ایمان است

قطره آب کاصل انسان است

مظهر لطف صنع یزدان است

وین قدر نیز هم فراوان است

شکر فضلش نه حد انسان است