ترا ایشان چنین خودکام کردند

ز خودکامی ترا بدنام کردند

در آن بخشش که رحمت عام کردند

دو صاحب را محمد نام کردند

به دشت انجرک آرام کردند

به نوشانوش می در جام کردند

شرط هنرش تمام کردند

قیس هنریش نام کردند

ترا انسان کامل نام کردند

میان سالکانت جام کردند

نخستین باده کاندر جام کردند

ز چشم مست ساقی وام کردند

چو باخود یافتند اهل طرب را

شراب بیخودی در جام کردند

لب میگون جانان جام در داد

[...]

هر چند که می حرام کردند

رمزی‌ست که در کلام کردند

امّا چه کنم اگر حلال است

می خوردن اگر حرام کردند

با ما سخن از مبادیِ کون

[...]

رازش به زمانه عام کردند

مجنون زمانش نام کردند

شراب عشق چون در جام کردند

خرد را مست و بی آرام کردند

چه با لذت میی بود آنکه گوئی

ز میگون لعل جانان وام کردند

چو نام دلبر از مطرب شنیدند

[...]

همه دود جهنم وام کردند

سیه شد عالم و شب نام کردند

تو گویی عیش عالم وام کردند

نخستین بزم وصلش نام کردند

در مجلسی که احباب شرب مدام کردند

نوبت به ما چو افتاد آتش به جام کردند

اینجا غم محبت، آنجا سزای عصیان

آسایش دو گیتی بر ما حرام کردند

از بس که شیشه‌ها راست، از هر طرف سجودی

[...]

خطابش دیده ایام کردند

چو دیده، خوابگاهش نام کردند

خوشا آنان که ترک کام کردند

به کام عار ننک از نام کردند

بخلوت انس با جانان گرفتند

بعزلت خویش را گمنام کردند

بشوق طاعت و ذوق عبادت

[...]

سر زلفی به عالم دام کردند

دل رم خوردگان را، رام کردند

چه جانها سوختند از داغ حسرت

که تیغ غمزه، خون آشام کردند

دلم را داد ساقی بادهٔ عشق

[...]

چه دردست این که عشقش نام کردند

وزو آشوب خاص و عام کردند

خراباتیست اندر عشق کانجا

می از خونِ جگر در جام کردند

به یک ساغر در آن میخانه ما را

[...]

نخستین باده کاندر جام کردند

ز چشمِ مستِ ساقی وام کردند

به گیتی هر کجا درد دلی بود

به هم کردند و عشقش نام کردند

چه دردست این که عشقش نام کردند

وزو آشوب خاص و عام کردند

نخستین باده کاندر جام کردند

ز چشمِ مستِ ساقی وام کردند

می هستی چو اندرجام کردند

مرا یکلخت خون دلنام کردند