ور تو بااین ریش در دریا شوی

هم ز ریش خویش ناپروا شوی

گر بدانی محرم دلها شوی

در وجود خویشتن یکتا شوی

جهد کن تا مرهم دلها شوی

از نکوئی درجهان یکتا شوی

تو زخود بگذر که تا یکتا شوی

در معانیّ خدا بینا شوی

گاه خورشیدی و گه دریا شوی

گاه کوه قاف و گه عنقا شوی

سوی طاووسان اگر پیدا شوی

عاجزی از جلوه و رسوا شوی

صد چنین آری و هم رسوا شوی

خوار گردی ضحکهٔ غوغا شوی

نه اندیشه از کس که رسوا شوی

نه قوت که یک دم شکیبا شوی

مگر از تنعم شکیبا شوی

وگرنه ضرورت به درها شوی

اگر بر کسی نیز پیدا (؟) شوی

بسی برنیاید که رسوا شوی

چون بنادانی خود دانا شوی

روکنی بر تخت خود والا شوی

در ره معنی اگر دانا شوی

چون صدف در قعر این دریا شوی

یقین دان که چون مرد دریا شوی

بد و نیک خود را شناسا شوی

دل به دریا ده که تا دریا شوی

نزد ما بنشین که همچون ما شوی

ساغر دُردی درد دل بنوش

تا دمی همدرد بودردا شوی

از بلا چون کار ما بالا گرفت

[...]

چون برسی به بحر ما واقف حال ما شوی

تا نرسی به ما چو ما عارف ما کجا شوی

موج و حباب را بمان آب چو تشنگان بجو

تا که به عین ما چو ما واصل عین ما شوی

به که شفا جو ز مسیحا شوی

بو که ازین عیب مبرا شوی

تو هم روزی از خانه تنها شوی

گرفتار این خانه چون ما شوی

نه اندیشه از کس که رسوا شوی

نه قوت که یک دم شکیبا شوی

پشت پا زن بر دو عالم تا فلک پیما شوی

از سر دنیا و دین برخیز تا رعنا شوی

شد حباب از خودنمایی گوی چوگان فنا

سعی کن تا در محیط عشق ناپیدا شوی

طوطی از خاموشی آیینه می آید به حرف

[...]

تا کی ای دل در هوای اطلس و دیبا شوی

از تعلق دست اگر شویی ید بیضا شوی

همدم خورشید می خواهی که چون عیسی شوی

پشت پا زن در دو عالم تا فلک پیما شوی