همی هر سوی آذین دیبا زدند

ز شادی ثری بر ثریا زدند

چو شه را سراپرده آنجا زدند

رقیبان دز خیمه بالا زدند

خیمه نوروز بر صحرا زدند

چار طاق لعل بر خارا زدند

لاله را بنگر که گویی عرشیان

کرسی از یاقوت بر مینا زدند

کارداران بهار از روز گل

[...]

رقص کنان چون بزمین پا زدند

در حق ناهید لگدها زدند

خیمه ی نوروز بر صحرا زدند

چار طاق لعل بر خضرا زدند

لاله را بنگر که گوئی عرشیان

کرسی از یاقوت بر مینا زدند

کارداران بهار از زرد گل

[...]

ز دریا علم سوی صحرا زدند

ز ما موج خون بر ثریا زدند

از آنجا علم سوی صحرا زدند

دلیران همه سر به بالا زدند

علم چون ز کشتی به صحرا زدند

سراپرده بیرون دریا زدند

ز کشتی علم سوی صحرا زدند

ز ماهی فغان بر ثریا زدند

ز پستی علم بر ثریا زدند

ز کاشانه خرگه به صحرا زدند

سکه که در یثرب و بطحا زدند

نوبت آخر به بخارا زدند

بر خوانِ غم چو عالمیان را صلا زدند

اول صلا به سلسلهٔ انبیا زدند

نوبت به اولیا چو رسید، آسمان تپید

زان ضربتی که بر سر شیر خدا زدند

آن در که جبرئیلِ امین بود خادمش-

[...]

گرچه گردون را به بالا خرگه والا زدند

خرگه قدر تو را بالاتر از بالا زدند

جلوگاهت عرش اعلا بود از آن بارگاه

در جوار بارگاه تخت او ادنی زدند

در امامت هشتمین نوبت که مخصوص تو بود

[...]

رازداران کز ادب راه لب گویا زدند

مهر بر بال پری از پنبهٔ مینا زدند

زین چمن یک گل سر و برگ خودآرایی نداشت

هرکجا رنگی عیان شد برپر عنقا زدند

پیش از ایجاد هوس مستان خلوتگاه راز

[...]

اسلام خلق را به ریا خود صلا زدند

وآتش به دودمان رسول خدا زدند

کآتش غم را ز سر تا پا زدند

دامن آن خیمه را بالا زدند

دوش اندر میکده چون و چه زیبا زدند

گردش از جاروب زلف و طره ی حورا زدند

ساقیان دست طرب در گردن مینا زدند

خاک آدم را نم از سرچشمه ی صهبا زدند