چشمم همی بخواهد دیدارت

گوشم همی بخواهد گفتارت

همت بلند کردند این هر دو

هر چند نیستند سزاوارت

چشمم همی بخواهد دیدارت

گوشم همی بخواهد گفتارت

همت بلند کردند این هر دو

هر چند نیستند سزاوارت

نه هرگز ویس باشد دوستدارت

نه هرگز راستی جوید به کارت

ببخشایاد بر تو کردگارت

که بس دشوار و آشفته‌ست کارت

اگر بسیار کس باشند یارت

یکی چون من نباشد دوستدارت

نبد در هجر یک روزه قرارت

چگونه باشد اکنون روزگارت

اگر رامین نبودی غمگسارت

نبودی نیم روز آنجا قرارت

به که شاید پرند پر نگارت

قبا و عقد و تاج و گوشوارت

شود امسال خونین جویبارت

بلا روید ز کوه و مرغزارت

ندانم چون بود فرجام کارت

چه نیک و بد نماید روزگارت

به نیکی آفتاب آمد شکارت

گل خوبی شکفت اندر کنارت

ز بت رویان ستاره پیشکارت

چو ویسه آفتاب اندر کنارت

اگر شرمت نبود از نیک یارت

همان شرمت نبود از کردگارت

همایون باد بر تو روزگارت

همیشه کام راندن باد کارت

نپرسی حال یار دلفکارت

که هجران چون کند با روزگارت

ته که روز و شوان در یاد مویی

هزارت عاشق با مو چه کارت

جهاندار شد صدر دین در وزارت

سپهدار شد شمس دین در امارت

ز جد و پدر یادگار اند هر دو

یکی در امارت یکی در وزارت

صدبار به بوسه آزمودم پارت

بس بوسه دریغ یافتم هر بارت

گفتم که کنون کشید خواهم بارت

با این همه هم به کار ناید کارت

چون تو غافل نشینی از کارت

نبود لطف ایزدی یارت

گفت خسرو که نیست کردارت

در خور نکته‌های گفتارت

پند عاقل به آخر کارت

کند ار کند تیز بازارت