تو ز کم خوردن و ز بی‌‎خوابی

یابی، ار زانکه دولتی یابی

ره به هنجار من کجا یابی؟

زانکه بیدارم و تو در خوابی

خداوندا همیشه بود ما را

کتان و صوف و کمخاو عتابی

زر و اجناس و غله اسب و استر

ز پالانی و زینی و رکابی

کنون از جور چرخ ناسزاگار

[...]

عماد الدین محمد را بگوئید

ز من رمزی بآئین عتابی

که باشد هفته ئی یا بیش یا کم

که تصدیعت نمودم در خطابی

نیامد تا باکنون از جنابت

[...]

مرا گفتند جمعی مهربانان

چو دیدندم ز غم در اضطرابی

که خوش میباش کز دوران گیتی

عمارت باز یابد هر خرابی

کشیدم از جگر آهی و گفتم

[...]

یکی پرسید ز افلاطون بگاه نزع کای دانا

کجا دفنت کنم وقتی که روی از خلق برتابی

برآورد از جگر آهی حکیم زنده دل وانگه

بگفتش دفن کن هر جا که خواهی گر مرا یابی

مدار ابن یمین زین پس نظر بر تن چو دانستی

[...]

بیار ای ساقی گلرخ شرابی

بزن بر آتش اندوه آبی

به آبی گرد غم از دل بشوئی

که دارد همچو آتش التهابی

شراب لعل را بین گر ندیدی

[...]

اگر در جستجوی او شتابی

تو او را عاقبت در خود بیابی

اگر صد سال در وی می‌شتابی

نه کس را و نه خود را بازیابی

تو خود را خاص کن تا راه یابی

که تا عامی ز شیطان در عذابی

سر قرآن چو نیک واکابی

خود همه مغز این سخن یابی

غیاث دولت و دین کهف عالم

زهی دستت بدر پاشی سحابی

جهان مکرمت را قهرمانی

سپهر معدلت را آفتابی

فلک را گرد ایوانت طوافی

[...]

ز زلف و روی تو خواهم شبی و مهتابی

که با لب تو حکایت کنم زهر بابی

خیال روی تو چون جز بخواب نتوان دید

شب فراق دریغا اگر بود خوابی

کنونک تشنه بمردیم و جان بحلق رسید

[...]

ببار ای لعبت ساقی شرابی

بساز ای مطرب مجلس ربابی

چو دور عشرت و جامست بشتاب

که هر دم میکند دوران شتابی

دل پر خون من چندان نماندست

[...]

ای روضه ی رضوان ز سر کوی تو بابی

وی چشمه ی کوثر ز لب لعل تو آبی

شبهاست که از حسرت روی تو نیاید

در دیده ی بیدار من دلشده خوابی

مرغ دلم افتاد بدام سر زلفت

[...]

زهی اشکم ز شوق لعل میگون تو عنّابی

مرا دریاب و آب چشم خون افشان که دُریابی

تو گوئی لعبت چشمم برون خواهد شد از خانه

که بر نیل و نمک پوشد قبای موج سیمابی

اگر عنّاب دفع خون کند از روی خاصیت

[...]

ای رویت از فردوس بابی

وز سنبلت بر گُل نقابی

هر حلقه ئی زان پیچ و تابی

در حلق جان من طنابی

در خیل تو گشتیم، بسی از همه بابی

کردیم سوال و نشنیدیم جوابی

خوردیم بسی خون و ندیدیم کسی را

جز دیده که ما را مددی کرد به آبی

من نگذرم از خاک درت خاک من اینجاست

[...]

براق اندر هوا شد چون شهابی

نبی بر پشت او چون آفتابی