آنچه ایزد خواست کرد و آنچه مردم خواست داد

شاه را بالنده کرد و تن درستش کرد شاد

شاه را تابنده کرد آن تندرستی در بزه

شد تنش پالوده چون از باده آسوده لاد

هست پنجاه و سه سالش داد پنجاه و سه تب

[...]

کمان برم که درین روزگار تیره چو شب

بخفت چشم مروت بمرد مادر جود

ز سیر هفت ستاره درین دوازده برج

بده دوازده سال اندرین دیار و حدود

هزار شخص کریم از وجود شد بعدم

[...]

خدایگانا دائم ترا سلامت باد

همیشه از بر تو تاج بر علامت باد

بطبع دوست ندارد دلت ملامت کس

ز روزگار عدوی ترا ملامت باد

مخالفان هدیرا قیامتست ز تو

[...]

همیشه چشم دل و جان شاه روشن باد

بروز مردیش از فتح ترک و جوشن باد

همیشه جایگه دشمنانش زندان باد

همیشه جایگه دوستانش گلشن باد

هوای روشن بر حاسدانش تاری باد

[...]

جایگاه شاه یا برگاه یا بر تخت باد

وز بداندیشان او روی زمین پردخت باد

روز کوشیدن زمینش زیر گرد خیل باد

روز آسودن زمانش زیر بار رخت باد

بر هواخواهان او آهن چو وشی نرم باد

[...]

از بلای دهر جان شاه گیتی فرد باد

جان بدخواهان او جفت بلا و درد باد

رنگ گرد از روی رادی آب جود او بشست

جان او بی رنگ باد و روی او بی گرد باد

روز و شب در مجلس او بانک نوشانوش باد

[...]

چو چرخ باد خزان را بباغ راه دهد

ببرگ سبز رزان باد رنگ کاه دهد

ز ابر پیش هوا پرده سیاه کشد

بکه سپیدی از آن پرده سیاه دهد

بباده گونه چون مهر و ماه باد دهد

[...]

بجز نشاط و طرب طبع تو طلب نکند

کسی بود که ترا بیند و طرب نکند

کسی که بخشش و بخشایش تو دیده بود

حدیث بخشش و بخشایش عرب نکند

جهان طلب نکند هرکه یافت در گه تو

[...]

خسروا طبع تو روز و شب نشاط آلود باد

دشمنانت را ز دیده روی خون پالود باد

از تو خشنود است یزدان وز تو خشنود است خلق

جاودان از بخت و دولت جان تو خشنود باد

پیش جان دوستانت دود همچون نور باد

[...]

خسروا گر دون بتاج و تخت تو محتاج باد

کار تو با ناز جفت تخت و جام و تاج باد

روز بدخواهان تو چون روز رستاخیز باد

نیک خواهان ترا شب چون شب معراج باد

خنجر تو شیر باد و دشمن تو گور باد

[...]

خدایگان جهان را ز بخت یاری باد

عدیل دولت و اقبال و بختیاری باد

بمردمان زمین برش کامرانی هست

باختران فلک برش کامگاری باد

بگاه حزم نگه دار تنش یزدان باد

[...]

بر سبزه همی آب روان آب دواند

وز شاخ همی باد خزان برگ فشاند

این هیچ کس از آئینه چین نشناسد

وان هیچ کس از زر ورق باز نداند

همچون تن دل رفته ز تیمار جدائی

[...]

دولت شاه جهان پاینده چون خورشید باد

ملک وعمر او چو عمر و ملکت جمشید باد

ناصحش را رخ چو پیش مهر لاله برگ باد

حاسدش را تن چو پیش باد برگ بید باد

جز بیزدانش مباد امید ازین گیتی بکس

[...]

بباغ برگ بدینار جعفری ماند

ز برگ باغ بمنسوج ششتری ماند

درخت سبز بر او مانده جای جای تهی

بلبس حور بپیرایه پری ماند

میان باغ بیاقوت بهرمان ماند

[...]

این چه بند است که بر من غم آن ماه نهاد

دل من برد و ره خون زد و دیده بگشاد

دل من برد بگفتار دل آزار بتی

که همه فعلش بند است و همه قولش داد

بجفا کردن راد است و بدل دادن زفت

[...]

اگر بمهر من آن ماه را نیاز آید

چنانکه زود برفتست زود باز آید

برزم رفت و بسی رنج نابسازی کرد

رسد بباده خوری باز بزم ساز آید

همی دهیم براه فراز کردن چشم

[...]

آن را که همی جست و دلم بخت بمن داد

اکنون بستاند دلم از ناز و طرب داد

از بخت بد آزادم و از یار بشادی

شاد است بمن همچو من آن ماه پریزاد

گر شادم از آن یار وفادار عجب نیست

[...]

تا آفریدگار مرا رای و هوش داد

بی کس ترم نیاید از خویشتن بیاد

آن روزگار شیرین چون باد بر گذشت

این روزگار تلخ همان بگذرد چو باد

گر باز روزگار مساعد شود مرا

[...]

هرگه که مرا ز آمدن تو خبر آید

از جان و دلم انده دیرینه برآید

بسیار عنا دیدم در کان گهر من

از بخت همی کانم نزد گهر آید

هر روز من از آمدنت شاد کنم دل

[...]

شد اسیر آن بت کو دلبر و جنگ آور بود

شمع صد مجلس و پیرایه صد لشگر بود

بگه بزم دلفروزتر از یوسف بود

بگه رزم عدو سوزتر از حیدر بود

سرفرا کرد و یکی بار بیامد بر من

[...]