وآنکه باشد نیک بخت و خوش سرشت

پس بود جاوید او هم در بهشت

تا بود برپا سماوات و زمین

جز که خواهد حق تبدّل اندر این

هم عطاشان بدهد او نامنقطع

[...]

پس تو ای احمد مباش اندر گمان

میپرستند آنچه را این مشرکان

شک مکن یعنی که اینها گمرهی است

عاقبتشان از هلاکت چاره نیست

همچنان کآمد هلاکت بر امم

[...]

آمدیم اندر بیان حال عشق

بهر آن کو را بود اقبال عشق

بُد نخستین عشق حق بر ذات خویش

روی خود پس دید در مرآت خویش

تافت عکسی زآن جمال بی ندید

[...]

کرد اشارت از الف وز لام و را

ز ابتدای ماخَلَق تا انتها

از الوهیّت الف دارد زمام

وز لزوم بندگی هم حرف لام

حسن او یعنی چو دیدی بنده شو

[...]

ای محمّد (ص) یاد آور چونکه گفت

یوسف آن پیر پدر را در نهفت

متصف چون بود بر حزن و اسف

گشت موصوف آن به یوسف در سلف

گفت با یعقوب دیدم من به خواب

[...]

سرّ عند مِن عبیده شد پدید

گر نجنبیدت دل از خود بر امید

حُسن چون بر دل زند اورنگ ناز

بین هلد برجا چه عشق یکه تاز

چیست شاهی و نبوّت پیش او

[...]

یاد کن گفتند چو اخوان سر به سر

دوست تر دارد ز ما او را پدر

او و بنیامین برادرش از طلب

نزد یعقوبند از ما بس احب

وآنگهی ما راست افزون فرّ و زور

[...]

گفت حاشا که به صحراء تا به شب

تو بمانی ای نتیجۀ هر ادب

گر مرا بی شمع رویت شب رسد

نارسیده صبح، جان بر لب رسد

غم کنون زد خیمه بر صحرای من

[...]

صورت فکریه این است ای فقیر

نقش دل کن صورت زیبای پیر

چون ز صورت رسته او شاه دل است

فارغ از آلایش آب و گل است

چون تو بندی نقش او را در خیال

[...]

گشت نفس مطمئن با روح باز

رفت دل در سیر عشق دلنواز

میرود بازم دل از کف ره کنید

یار مشکین طرّه را آگه کنید

میروم یا می برندم شیرها

[...]

متفق گشتند یعنی کینه خواه

کافکنند آن ماه معنی را به چاه

گفت یوسف حسبی االله ای خدا

من سپردم بر تو خود را در بلا

پس بگفتندش برون کن پیرهن

[...]

گشت چون یعقوب باز اندر وثاق

دید در هر گوشه نقش الفراق

شهر و کوه یکجا پر از اندوه و غم

بر زمین از آسمان بارد الم

میشنید از چوب و سنگ آواز هجر

[...]

پس به او گفتند ایشان متفق

یَا أبَانَآ إنَّآ ذَهَبنَا نَستَبِق

ما به پیشی گام چون برداشتیم

یوسف اندر جایگه بگذاشتیم

تا که او باشد نگهبان بر متاع

[...]

واندر آن هنگام که یوسف رسید

بر کمال شدت از سن شد رشید

وآن بود تا سی ز هنگام بلوغ

قوّه و حس در بدن یابد فروغ

علم و حکمت را به او دادیم ما

[...]

گفت یوسف که زلیخا مر مرا

خواست بر خود من نمودم زو اِبا

گفت دانیم از کجا این قول راست

چون گواهی نیست، گفتا، حق گواست

بر تو این را هم خدا روشن کند

[...]

پس بگفتند آن زنان ساده دل

که زلیخا بر غلامش داده دل

خواست یعنی تا که بدهد کام او

شهر پر شد از حدیث و نام او

حبّ یوسف در دلش ره یافته

[...]

پس اجابت حق نمودش در زمان

بازگردانید زو کید زنان

زآنکه او می بشنود آواز خلق

هم بداند در تضرّع راز خلق

چون زنان گشتند از وی نا امید

[...]

پس بدینسان شد سوار راحله

باز رفتش دست و پا در سلسله

چون دل من که شد اندر زلف یار

کرده خود زنجیر مانا اختیار

تا بجنبم رفته در گیسوی دوست

[...]

چون به زندانش ببردند آن زمان

گشت داخل نیز با وی دو جوان

وآن دو یک ساقی و یک طباخ شاه

که بر ایشان نسبتی بود از گناه

یکدگر را کرده بودند آن دو تن

[...]

گفت ناید مر طعامی بر شما

که خورید از آن به وقت اقتضا

جز که من بدهم به تأویلش خبر

پیش از آن کآید شما را در نظر

گویم اعنی تا چه آید پیشتان

[...]