ظهوراتی که بینی زان نظر شد

صفات و اسم اول جلوه گر شد

زهر منفذ بنوعی جلوه گر شد

توان دیدن چوساری در بصر شد

چو خورشید وجودش پرده در شد

بصورت‌های ممکن جلوه‌گر شد

ز راه علم عالم با خبر شد

درخت بهره بخشش بارور شد

هر آن کز حق چنین صاحب نظر شد

بخاصه مظهر سمع و بصر شد

بعالم فعل فاعل چون ثمر شد

به نسبت هم عیان در نفع و ضر شد

زوی هر شاخ خشکی خشکتر شد

درخت سبز و تر ز او بارور شد

زهی فرزند کان فخر پدر شد

بهشت از خاک پایش مفتخر شد

باو فرمود «اقبل» پیشتر شد

جمالش دید و از خود بیخبر شد

نخستین کان هویت پرده در شد

در اسماء و صفاتش جلوه‌گر شد

تعلق یافت با جسم و کدر شد

ز بیرنگی برنگی منغمر شد

به فلک، بانگ ناله ام بر شد

گوش گردون، ز ناله ام کر شد

نه فراق توام به خواری کشت

نه وصال توام میسر شد

دیده ام بسکه ریخت گوهر اشک

[...]

چو در کرب و بلا سبط نبی بی یار و یاور شد

سرش از تن جدا از خنجر شمر ستمگر شد

تنی کز روشنی روشن تر از در و گهر بودی

زخون حنجرش رنگین تر از یاقوت احمر شد

زطوفان حوادث، سر نگون شد کشتی عمرش

[...]

چون شه تشنه لبان، بی کس بی یاور شد

وقت جان بازی شهزاده علی اکبر شد

همچنان سرو خرامان، ببر مادر شد

صدف دیده اش از اشک، پر از گوهر شد

قبله هفتم رضا چون ار مدینه در بدر شد

عازم ملک خراسان خسرو جن و بشرشد

حضرت روح‌الامین در عرش اعلی نوحه‌گر شد

احمد مرسل به جهت دل غمین و دیده‌تر شد

آسمان گفتا تقی از جور مامون بی‌پدر شد

[...]

قبله هفتم رضا چون ار مدینه در بدر شد

عازم ملک خراسان خسرو جن و بشرشد

حضرت روح‌الامین در عرش اعلی نوحه‌گر شد

احمد مرسل به جهت دل غمین و دیده‌تر شد

آسمان گفتا تقی از جور مامون بی‌پدر شد

عاقبت مامون پی اطفاء نور دادگر شد

از غم مظلومی سبط نبی خونین جگر شد

کی صبا گر در مدینه از خراسانت گذر شد

زودتر خود را رسان جانا که هنگام سفر شد

[...]

چو اندر کنج زندانش مقر شد

همان مظلوم از وی باخبر شد

به دل زخم فراقش کارگر شد

چنان کز چشم خود بیمارتر شد

افسانه بد مستی ما دوش سمر شد

هم شحنه و هم شیخ از این قصه خبر شد

از حالت پیری و جوانی سخنی نغز

سر بسته بگویم که شبی بود و سحر شد

یکدانه از این خرمن مائی و توئی بود

[...]