چون نشستم درآن کریچهٔ سرد

کمر من گرفت از نو درد

خوب و بد را به‌پای نفع برد

هرچه نفعی نداشت بد شمرد

داستان‌های من بیاد آورد

وز ری و کار ملک صحبت کرد

هان بهارا مکوب آهن سرد

کاندپن دوره نیست مردی مرد

رفت با زن به خانهٔ آن مرد

رخ زن پیش مرد یکسو کرد

لیک چون گرم گشت در کف مرد

غیر نرمی چه می‌تواند کرد

دست وجدان‌فروش را بفشرد

رفت و آن دنبه را به گرگ سپرد

چون منی را چه باک گر آزرد

چون تویی را چرا ز خاطر برد؟

بستر خود به زیر طاقی برد

طاق بر وی فتاد و بیدین مرد

«‌فرخی‌» فتح ری به‌نظم آورد

در رهش فرش تهنیت گسترد

در شگفتم که با چنین غم و درد

سال دیگر چکار خواهم کرد!

به ستم خلق پیشه‌ور افشرد

پیشه‌ور شکوه پیشوا را برد

گفت با اشک تفته و دم سرد

چون تویی سر، کجا بریم این‌درد

شه کجا ملک خوبش یغما کرد

گربه باشد که زاد بچه و خورد

تاجری بهر او خری آورد

عشق خر شاه را مسخر کرد

کودکان را یکان یکان آورد

بغل و جیبشان تفحص کرد

شیشه‌های شراب را آورد

پنج تومان و نیم را رد کرد

پاسبان وکلانتر و شبگرد

همه دزدند و ناکس و نامرد

بود هتاک و ناکس و نامرد

دیگران را به خوی خود پرورد

مرد نادان ز سرکینه و درد

بین که با مادر بیچاره چه کرد