به عیّاران عالم خنده کردی

به طرّاران هر جا حیله بردی

تو اندر این جهان آزاد و فردی

بکن کاری تو گر امروز مردی

براندازی حجاب و پاک گردی

زمین و آسمان را در نوردی

چو آب از سر گذشت و غرقه گردی

کجا اینجایگه مرد نبردی

همی پرسم که بی خود غرقه گردی

از این دریا نشاید شد به مردی

که وقتی در ره چین بود مردی

که در دریا سفر بسیار کردی

اگرچه در کتابم می تو کردی

ز حد شرع بر من سعی بردی

دم وحدت زدیّ و جان ببردی

به معنی بس بزرگی گرچه خردی

که ای مسکین چرا چندین بگردی

بگو تا اندر این دنیا چه کردی

ز وصل واصلان بوئی نبردی

میان زندگانی تو بمردی

ز لذّات بهیمی دور گردی

ز خورد و خواب چندین گر تو مردی

سجود آدم اینجاگه نکردی

از آن تو اَندُه بسیار خوردی

بزن گوئی که ناگه گوی بردی

نظر اینجا مکن آخر نه خوردی

در این میدان چو گوئی مینبردی

کجا صافی خوری مانند دُردی

بجز من هیچ تکراری نکردی

میان واصلان امروز فردی

چو پیش از خویش اینجاگه بمردی

از آن گوی سعادت را تو بردی

تو صافی باش تا در بند دردی

خوری اینجا از آن بوئی نبردی

قضا رفتست تن در ده بمردی

ببین آخر که در مهلت چه کردی

درین قربت تو فرمانم ببردی

مر این گندم بقول ما نخوردی

نی از درد وی اینجا یافت دردی

که آدم همچو نی فریاد کردی