داری از دست سرکشی کردن

طوق و زنجیر و بند در گردن

گفت سیر آمدم ز غم خوردن

خواب بر من حرام جز مردن

گفت از بهر بندگی کردن

خواهمش طوق کردن در گردن

من و خونابهٔ جگر خوردن

هر زما حسرت دگر بردن

بیک دم عالمی را فتح کردن

به از ننگ همه عالم بگردن

چو شیطان سر کشید از سجده کردن

فتاد از لعنتش طوقی بگردن

چو آهو گردنی در جلوه کردن

کشیده باج او آهو بگردن

نه یاد خواب و نه یارای خوردن

نه فکر عمر و نه سودای مردن

پی دفع جنون خویش کردن

حمایل سازی آن خط را به گردن

زین ترا عیب چون توان کردن‌؟

هست کار کلاغ گه خوردن

به شوخی دیده را نادیده کردن

به تندی از بر عاشق گذردن

رهد عطشان ز مردن آب خوردن

بجز یک جا که بهتر تشنه مردن

گرفته گردنت در عشوه کردن

به شوخی خون سد بی دل به گردن

خانه در سوی انزوا کردن

رو بدیوار عزلت آوردن

که نتوانی قدم بر جان فشردن

ز شوق زندهٔ جاوید مردن

عاشقی چیست بی اجل مردن

خون خود را به آرزو خوردن

نمی گردد تنک خلقش ز بردن

که دریا کمی نمی گردد ز خوردن

چند دندان تأمل به جگر افشردن؟

چون صدف اشک فرو خوردن و گوهر کردن

چون قلم تا سر خود را ننهی بر کف دست

نتوان وادی خونخوار سخن سر کردن

تا قدم دایره سان بر سر خود نگذاری

[...]

گر محو ز خاطر شود اندیشه مردن

ممکن بود از دل غم صدساله ستردن

هر مایده از خوردن بسیار شود کم

جز مایده غم که شود بیش ز خوردن

ابرام محال است به امساک برآید

[...]

توان به خامشی از عمر کام دل بردن

دراز می شود این رشته از گره خوردن