صد دغا و دغل به پیش آرند

حیله های تو باد انگارند

ز آدمیزاده نیز بسیارند

که ازین شیوه بهره ای دارند

اهل عالم همه درین کارند

به حجاب صور گرفتارند

لیک با هم درین صفت یارند

که ازین کارخانه عارند

تاجران منهیان اخبارند

از بد و نیکتان خبر دارند

چه داند کس که چندین در چه کارند

همه تن رو شده رو در که دارند

به دل داغ تمنای تو دارند

به سینه تخم سودای تو کارند

ز اسباب تجمل هر چه دارند

همه در معرض عرض اندر آرند

به ناسازی عالم سازگارند

به هر باری که آید بردبارند

ز عشرت مالداران ست دارند

ز تنگی تنگدستان جان سپارند

هر جا به اثر نظر گمارند

زان پی به در مؤثر آرند

هر حرف صواب کش نگارند

حک کردن آن خطا شمارند

خود بوالعجبان سحر کارند

گه قاقم و گاه قندز آرند

همه با همدگر همواره یارند

همه تیرافکن و خنجر گذارند

مگو دلها از ایشان بی قرارند

که خوبان را همه کس دوست دارند

آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند

پیوسته بعذر دوستان درکارند

سروی ز برای آن نشانند کسان

کز سایه آن تمتعی بردارند

ای گل که ترا چون من هزار افکارند

هر گوشه ز نرگس تو صد بیمارند

ریزند چو نرگس بته پای سگت

مستان تو شش تنگه که بر کف دارند

درین زمان که حریفان شکسته بازارند

زر مرا همه از لطف حق خریدارند

اگر چه قلب زنانی که داغ ما دارند

هزار نقد ببازار کاینات آرند

ره پاکان چنین باید سپارند

وگرنه زحمت پاکان ندارند

ز شوقت جمله عالم بیقرارند

همه مشتاق دیدار نگارند

همه مست می شوق آنچنانند

که بی تو نه قرار و صبر دارند

ملایک از می دیدار مستند

[...]