شاعر مبدع منم خوان معانی مراست

ریزه خور خوان من عنصری و رودکی

زنده چو نفس حکیم نام من از تازگی

گشته چو مال کریم حرص من از اندکی

ای سپهر قدر را خورشید و ماه

وی سریر فضل را دستور و شاه

افضل الدین بوالفضایل بحر فضل

فیلسوف دین فزای کفر کاه

بس کن از سودای خوبان داشتن خاقانیا

کز سر سودا خرد را در سر آید خیرگی

صورت خوبان به معنی چون ببینی آینه است

کز برون سو روشنی دارد درون سو تیرگی

ماییم نظارگان غمناک

زین حقه سبز و مهره خاک

کین حقه و مهره تا به جایند

سرکیسه عمر می گشایند

وین طرفه که بر بساط فرمان

مهره ز منست و حقه گردان

خود بوالعجبان سحر کارند

گه قاقم و گاه قندز آرند

وقت است که وقت در سرآید

سیلاب عدم به سر درآید

وقت است که این چهار حمال

بنهند محفه مه و سال

وقت است که مرکبان انجم

هم نعل بیفکنند هم سم